4 kadencja Sejmu

Interpelacja nr 3511

do ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej

w sprawie wymogów dotyczących funkcjonowania obiektów hotelarskich

W krajach Unii Europejskiej ważną i dynamiczną gałąź gospodarki stanowi turystyka, do której można zaliczyć nie tylko usługi turystyczne sensu stricto, lecz również wszelką działalność powiązaną z branżą turystyczną, przede wszystkim usługi hotelarskie i gastronomię. Turystyka należy do rynku usług, których znaczenie i udział systematycznie rośnie w nowoczesnej gospodarce, w przeciwieństwie do kurczącego się rynku związanego bezpośrednio z produkcją. To właśnie szeroko pojęty rynek usług tworzy znaczącą część miejsc pracy oraz wytwarza dochód narodowy. Ekonomiści na całym świecie są zgodni, że obok nowoczesnych technologii rynek usług należy do takich, w których inwestycje są szczególnie opłacalne i korzystne. Znaczący udział pracy ludzkiej niedającej się zastąpić, jak w przypadku rynku produkcyjnego, nowymi technologiami - ma istotne znaczenie w zakresie walki z bezrobociem. Z tych względów sektor usług, zdominowany przez małe i średnie firmy, jest przedmiotem szczególnej troski ze strony władz państwowych, udzielających mu szczególnego wsparcia.

Warunki działalności polskich małych i średnich firm z branży usług turystycznych uregulowane są w kilku aktach prawnych. Do najważniejszych z nich należą:

1. Ustawa o usługach turystycznych z 29 sierpnia 1997 r.
2. Rozporządzenie ministra gospodarki z dnia 13 czerwca 2001 r. w sprawie obiektów hotelarskich (DzU z dnia 28 czerwca 2001 r. nr 66, poz. 665) oraz
3. Rozporządzenie ministra gospodarki z dnia 8 sierpnia 2002 r., zmieniające rozporządzenie w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (DzU 02.142.1190).
   
   Szczegółowe wymagania, jakie muszą spełniać polscy przedsiębiorcy z branży turystycznej, zawarte są w następujących załącznikach do rozporządzenia:
   Załącznik nr 1. ˝Wymagania co do wyposażenia, kwalifikacji personelu oraz zakresu świadczonych usług dla hoteli i moteli˝.
   Załącznik nr 2.˝Wymagania co do wyposażenia, kwalifikacji personelu oraz z zakresu świadczonych usług, w tym usług gastronomicznych dla pensjonatów˝.
   Załącznik nr 3.˝Minimalne wymagania co do wyposażenia dla innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie˝.
   Załącznik nr 4.˝Minimalne wymagania w zakresie dostosowania obiektów hotelarskich do potrzeb osób niepełnosprawnych˝.

   Ustawa o usługach turystycznych odsyła właścicieli hoteli i pensjonatów również do następujących aktów prawnych:

4. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (DzU 00.106.1126).
5. Rozporządzenie ministra gospodarki budowlanej, przestrzennej i budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU 99.15.140).
6. Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 19 października 1998 r. w sprawie książki obiektu budowlanego, (DzU 98.135.882).
7. Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU 02.75.690).

Rada Ministrów w programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝ zapowiada podjęcie szeregu decyzji służących rozwojowi polskiej gospodarki, przede wszystkim mającym na celu poprawę funkcjonowania małych i średnich przedsiębiorstw. Do takich przedsiębiorstw należą niewątpliwie firmy działające na rynku usług turystycznych. Niestety, znaczenie turystyki nie zostało docenione przez autorów programu i nie ma w nim ani słowa na temat tak ważnej gałęzi gospodarki, generującej nowe miejsca pracy i mogącej wykorzystać specyfikę Polski.

Powszechnie wiadomo, że gospodarka polska od wielu miesięcy znajduje się w sytuacji kryzysowej, bankrutują kolejne przedsiębiorstwa, rośnie bezrobocie, trudno mówić o rozwoju. W przytoczonym programie słusznie zauważono, iż: ˝Kluczowym warunkiem realizacji celów strategicznych jest odbudowa kondycji ekonomicznej polskich przedsiębiorstw. To one przesądzą o ożywieniu gospodarczym, zapewnią pracę obywatelom, podniosą standardy cywilizacyjne (...)˝ (s. 7). W 2002 r. odnotowano rekordową liczbę bankructw. Był to wzrost o 45% w porównaniu z rokiem poprzednim. Rządowy program pn. ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝ zakłada wprowadzenie nadzwyczajnych rozwiązań, mających pomóc polskim przedsiębiorstwom w wyjściu z kryzysu: ˝Strategia gospodarcza rządu SLD-UP-PSL wyznacza kierunki i porządkuje działania administracji rządowej, ale przede wszystkim określa zasady i warunki działania przedsiębiorstw w średnim horyzoncie czasowym˝. (s. 9). Wśród wymienionych w programie aktów prawnych, których nowelizację zakładała Rada Ministrów, nie znalazły się ustawy i rozporządzenia bezpośrednio związane z działalnością firm z branży turystycznej.

Według rządowych zapewnień, zawartych w programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝ strategia gospodarcza rządu opierać się ma na trzech zasadniczych filarach. W punkcie dotyczącym strategii finansów publicznych czytamy, że przyjęta strategia ma zapewnić m.in.: ˝wygospodarowanie i zwiększenie nakładów na przedsięwzięcia rozwojowe i modernizacyjne˝. Słusznie zauważyli autorzy cytowanego programu, że: ˝Zasadnicza część inwestycji, będących siłą sprawczą rozwoju gospodarczego, koncentruje się w przedsiębiorstwach. Od perspektyw gospodarczych i od rentowności przedsiębiorstw zależą skala i tempo inwestowania w gospodarce˝. (s. 11). Z całą pewnością należy zgodzić się z zapowiadaną aktywną rolą państwa i postulatem przeznaczania środków publicznych na inwestycje konieczne dla rozwoju gospodarki, w celu zainicjowania i wsparcia procesów rozwojowych w gospodarce.

Rząd zakłada, że w latach 2002-2005 najszybciej będą rosły wpływy z tytułu podatku od osób fizycznych (s. 14), dzięki czemu stanie się możliwe uzyskanie przez samorządy terytorialne dodatkowych środków na rozwojowe inwestycje. ˝Ożywienie gospodarki przyniesie zwiększenie wpływów z podatków, co pozwoli na głębsze modyfikacje w systemie podatkowym˝. (s 17).

Założenia rządowego programu ˝Przede wszystkim przedsiębiorczość˝, o jakich jest mowa w rządowym programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝ mają na celu ˝działania na rzecz likwidacji formalnych utrudnień w tworzeniu nowych przedsiębiorstw, ułatwianiu działalności przedsiębiorstw istniejących oraz zwiększaniu zatrudnienia w sektorze wytwórczym i usługowym. Służyć temu będą rozwiązania polepszające kondycję finansową jednostek gospodarczych, przede wszystkim małych i średnich˝. (s. 24). Rząd oczekuje, że zapowiadane zmiany doprowadzą m.in. do stworzenia ˝przyjaznego otoczenia dla małych i średnich przedsiębiorstw, również w zakresie swobody prowadzenia działalności gospodarczej˝. (s. 25). W związku z tym rząd zapowiedział nowelizację blisko 40 ustaw oraz modyfikację aktów prawnych niższego rzędu. Zgodnie z deklaracjami rządu, zawartymi na s. 25 dokumentu:

• skróci się czas załatwiania i uproszczone zostaną procedury rejestracyjne,
• zmniejszy się liczba wymaganych deklaracji i sprawozdań oraz dokonywanych kontroli,
• ograniczony zostanie zakres woluntaryzmu decyzyjnego. Inspektorzy skarbowi utracą uprawnienia organów decyzyjnych.

Zapowiadając zmiany w prawie pracy, rząd zobowiązał się m.in. do (s. 25-26):

• uproszczenia rygorystycznych i często formalnych regulacji w sprawach BHP,
• skrócenia procedur sądowych w sprawach gospodarczych, w wyniku czego szybciej będzie można uzyskać decyzję, nie tracić czasu i energii na udział w przewlekłych rozprawach.

Zwracając uwagę na trudną sytuację wsi i rolnictwa, rząd zauważył, że ˝należy podejmować przedsięwzięcia zapewniające alternatywne źródła dochodów ludności mieszkającej na wsi˝. (s. 44). Jednym z takich przedsięwzięć jest niewątpliwie rozwój usług turystycznych jako realnie dostępna alternatywa dla rolników, dla których nie będzie miejsca w rolnictwie, dostosowującym się do wymogów Unii Europejskiej. Rząd zapowiadał, że jeden z filarów, na jakich ma zostać oparta bieżąca i średniookresowa polityka rolna i rozwoju obszarów wiejskich będzie polegać na ˝wspieraniu aktywności gospodarczej na obszarach wiejskich˝. (s. 45). Działania rządu mają polegać również na:

- wsparciu rozwoju obszarów wiejskich poprzez dotowanie budowy infrastruktury wiejskiej oraz tworzenie nowych miejsc pracy poza rolnictwem (s. 46).

W aneksie do rządowego programu pn. ˝Przede wszystkim przedsiębiorczość˝ możemy znaleźć liczne deklaracje na temat konieczności wspierania małych i średnich firm. ˝Jednym z podstawowych celów strategii gospodarczej rządu - czytamy we wstępie do programu - jest doprowadzenie do powrotu gospodarki polskiej na ścieżkę szybkiego wzrostu, generującego nowe miejsca pracy. Dla osiągnięcia tego celu niezbędne jest dokonanie głębokich zmian prawa regulującego zagadnienia związane z podejmowaniem i wykonywaniem działalności gospodarczej w kierunku znoszenia bądź łagodzenia barier hamujących rozwój istniejących przedsiębiorstw i tworzenie nowych firm˝.

W cytowanym aneksie jednym z zadań, jakie postawił przed sobą rząd, było: ˝Uchylenie przepisów umożliwiających wstrzymanie działalności gospodarczej przez organ administracji (...)˝ (s. 20). Tymczasem art. 41 ust. 2 Ustawy o usługach turystycznych z 29 sierpnia 1997 r. brzmiący: ˝Jeżeli obiekt, w którym są świadczone usługi hotelarskie, nie spełnia wymagań określonych w art. 35 ust. 1 pkt 2 lub w art. 35 ust. 2, organ prowadzący ewidencję obiektu może nakazać wstrzymanie świadczenia usług hotelarskich do czasu usunięcia stwierdzonych uchybień˝ pozwala na wstrzymanie działalności gospodarczej na mocy decyzji organu administracji, co może trwać kilka miesięcy. Skutkiem, jaki dla właściciela małej bądź średniej firmy może mieć taka decyzja, jest groźba jej upadku i zwolnienia wszystkich zatrudnionych w niej osób. Wśród ustaw, które rząd zamierzał nowelizować w celu realizacji tego zadania, nie wymieniono ustawy o usługach turystycznych.

W związku z warunkami, stawianymi małymi i średnim firmom z branży turystycznej, o jakich wspomniałem na początku pisma, oraz celami, jakie postawiła przed sobą Rada Ministrów w strategii gospodarczej ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝, interpeluję pana ministra w następujących sprawach:

1. Jaki jest stosunek rządu i Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej do polskiego przemysłu turystycznego?

2. Dlaczego w programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝ nawet słowem nie wspomniano o znaczeniu tego rynku, podczas gdy we wszystkich krajach europejskich jest on jednym z filarów rozwoju gospodarczego i tworzenia nowych miejsc pracy?

3. Czy szczegółowych warunków wobec obiektów hotelarskich, zwartych obecnie w rozporządzeniach ministra, nie powinien jednak regulować akt wyższej rangi, tj. ustawa? Czy decyzję należy nadal pozostawić arbitralnym zapatrywaniom urzędników?

4. Czy w zawartym w programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝ postulatem o ˝odbudowie kondycji ekonomicznej polskich przedsiębiorstw˝ nie kłócą się absurdalne niekiedy wymogi, stawiane przed polskimi właścicielami hoteli?

5. Czy wśród przewidywanych przez rząd nadzwyczajnych i niekiedy kosztownych działań, mających na celu poprawę kondycji polskich małych i średnich przedsiębiorstw, znajdują się działania skierowane do branży turystycznej?

6. Program ˝Przede wszystkim przedsiębiorczość˝ zapowiada ułatwienia w funkcjonowaniu istniejących przedsiębiorstw w celu tworzenia nowych miejsc pracy. Jak do tych zapowiedzi mają się wymogi wobec obiektów hotelarskich, zawarte w rozporządzeniach? Czy rząd zamierza podtrzymywać istniejącą w tym zakresie sytuację?

7. Czy pan minister nie uważa za wskazane, aby wśród nowelizowanych pod kątem rozwoju gospodarczego ustaw znalazła się również ustawa o usługach turystycznych?

8. Czy minister gospodarki, pracy i polityki społecznej nie uznaje za zasadne dokonanie rewizji wymogów, zawartych w załącznikach do rozporządzenia ministra gospodarki z dnia 8 sierpnia 2002 r., zmieniającego rozporządzenia w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (DzU 02.142.1190)?

9. Czy pan minister nie uważa za stosowne dokonanie takiej rewizji przy współudziale wyspecjalizowanych stowarzyszeń oraz Polskiej Izby Turystycznej, mając na względzie sytuację małych i średnich przedsiębiorstw oraz rolę, jaką spełnia przemysł turystyczny w gospodarce i tworzeniu nowych miejsc pracy?

10. Czy wymogi, zawarte w wymienionych ustawach, nie doprowadzą do bankructwa wielu jako tako dotychczas prosperujących małych i średnich firm, związanych z branżą turystyczną, i czy nie stoi to w sprzeczności z celami, jakie postawił sobie rząd w programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝?

11. Czy minister gospodarki, pracy i polityki społecznej orientuje się, jak wiele obiektów hotelarskich zostało już skontrolowanych pod względem wymogów zawartych w załącznikach do przytoczonego rozporządzenia i jak wiele z nich nie spełnia tych wymogów?

12. Czy pan minister dysponuje danymi na temat liczby zatrudnionych w tych obiektach osób oraz symulacją efektów, jakie może przynieść stosowanie zbyt rygorystycznych wymagań, szczególnie wobec obiektów niższej kategorii?

13. Czy niewielkie złagodzenie wymogów, stawianych właścicielom obiektów hotelarskich, jakich skutkiem jest groźba bankructwa i upadku wielu firm, nie jest lepszym i mniej kosztownym dla budżetu państwa rozwiązaniem niż samo tylko uruchamianie systemu poręczeń kredytowych?

14. Czy pan minister nie uważa, iż wymogi wobec właścicieli hoteli, zawarte w wymienionych przeze mnie ustawach, a szczególnie w załącznikach do rozporządzenia ministra gospodarki, nie zostały podyktowane dostosowywaniem polskiego prawa do prawa Unii Europejskiej, która pozostawia wypracowanie rozwiązań w dziedzinie turystyki w kompetencjach państw członkowskich i nie narzuca żadnych szczegółowych rozwiązań?

15. Czy pan minister nie sądzi, że jednym ze skuteczniejszych sposobów rozwiązania problemu bezrobocia osób odchodzących z rolnictwa powinien być rozwój usług turystycznych na szczególnie zagrożonych obszarach? Czy wobec przekwalifikowujących się rolników, nieposiadających wystarczających własnych zasobów finansowych na budowę infrastruktury turystycznej, stawiane będą tak samo wysokie wymagania, jakie stawia się przed funkcjonującymi już obiektami turystycznymi?

16. Czy nie jest absurdem podejmowanie przez komisje kontrolujące decyzji o zmianie zaszeregowania hotelu na niższe, m.in. ze względu na takie kryteria, jak: jedno krzesło w pokoju zamiast dwóch, brak jednej lampki, brak długopisów itp., gdy skutkiem takich decyzji jest kilkumiesięczny przestój w funkcjonowaniu hotelu? Dla znacznej części małych firm decyzja taka oznacza bankructwo, a co za tym idzie - wzrost bezrobocia i zmniejszenie wpływów budżetowych z tytułu podatków.

17. Czy wymogi, zawarte w przytoczonych przeze mnie rozporządzeniach, nie są w przypadku obiektów niższej klasy zbyt sztywne? Czy nie należałoby wprowadzić nieco bardziej elastycznych zapisów, zwłaszcza jeśli chodzi o tak drobne sprawy, jak liczba lampek czy wieszaków w pokojach hotelowych?

18. Dlaczego pozwala się, by negatywna wobec obiektu hotelarskiego decyzja, której przesłanką są drobne, zupełnie nieistotne usterki, mogła doprowadzić do upadku firmy, spełniającej jednocześnie o wiele istotniejsze warunki, wymagane od obiektów o wyższej kwalifikacji?

19. Czy dopuszczenie swobody w ocenianiu i podejmowaniu decyzji, jaką w praktyce wykazują komisje podlegające wojewodom, nie rodzą podejrzeń o korupcjogenność?

20. Czy brak szczegółowych zapisów, regulujących zasadność i tryb podejmowania przez uprawniony organ decyzji w sprawie zarządzenia bądź nie zarządzenia kontroli wybranych obiektów hotelarskich, również nie są korupcjogenne?

Poseł Zbigniew Witaszek

Czosnów, dnia 18 kwietnia 2003 r.

Odpowiedź ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej

na interpelację nr 3511

w sprawie wymogów dotyczących funkcjonowania obiektów hotelarskich

W odpowiedzi na interpelację pana posła Zbigniewa Witaszka, znak: SPS-0202-3511/03, w sprawie wymogów dotyczących funkcjonowania obiektów hotelarskich, zawierającą dwadzieścia rozbudowanych pytań, poruszających także inne, ogólniejsze kwestie polityki resortu wobec przemysłu turystycznego, uprzejmie informuję, że zadania ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej w tym zakresie wynikają z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jednolity: DzU z 2001 r. nr 55, poz. 578) oraz aktu wykonawczego do tej ustawy, tj. rozporządzenia ministra gospodarki z dnia 13 czerwca 2001 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (DzU z 2001 r. nr 66, poz. 665, DzU z 2002 r. nr 142, poz. 1190).

Wspomniany wyżej akt prawny określa m.in. zasady i warunki świadczenia usług hotelarskich, a w szczególności:

• rodzaje i kategorie obiektów hotelarskich,
• minimalne wymagania dotyczące wyposażenia, kwalifikacji personelu oraz zakresu usług dla hoteli i moteli,
• minimalne wymagania w odniesieniu do wyposażenia dla innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie,
• minimalne wymagania i zakres dostosowania obiektów hotelarskich do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Podstawowym zadaniem ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej oraz działającego w jego imieniu Departamentu Turystyki jest bieżący nadzór nad prawidłową realizacją tych przepisów przez przedsiębiorców świadczących usługi hotelarskie i reagowanie na występujące nieprawidłowości. Sprawy te są tematem ciągłego zainteresowania ministerstwa i jego służb, o czym okresowo jest informowana sejmowa Komisja Gospodarki.

Odpowiadając kolejno na pytania pana posła zawarte w interpelacji, pragnę wyjaśnić, co następuje.

Ad 1. Jaki jest stosunek rządu i Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej do polskiego przemysłu turystycznego?

Turystyka, a szczególnie polski przemysł turystyczny, odgrywa coraz większą rolę w polityce gospodarczej resortu i państwa. Świadczy o tym rządowy dokument ˝Strategia rozwoju turystyki w latach 2001-2006. Program wsparcia rozwoju turystyki w latach 2001-2006˝. Stał się on ważnym instrumentem oddziaływania w procesie kształtowania polityki państwa w zakresie rozwoju turystyki, wpływającym na integrację instytucji zaangażowanych w jej realizację oraz na koordynację poszczególnych działań, przyczyniając się także do lepszej współpracy z samorządem gospodarczym. Wprawdzie krótki okres jej wdrażania nie pozwala na pokazanie wymiernych efektów ekonomicznych, ale w dłuższym przedziale czasowym będą one widoczne.

Z rozwojem turystyki Polska wiąże nadzieje na dynamiczny wzrost gospodarczy kraju i jego regionów. Przemysł turystyczny stanowi bowiem sektor, który w istotny sposób może wspomóc realizację ważnych programów rządowych, w szczególności przyczynić się do tworzenia nowych miejsc pracy, stymulowania przekształceń strukturalnych i nowoczesnych form działalności związanych z formowaniem się społeczeństwa informacyjnego, umożliwiając tym samym zaspokojenie potrzeb życiowych mieszkańców wszystkich regionów Polski.

O tym, że turystyka jest postrzegana przez rząd i Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej jako ważny czynnik rozwoju gospodarczego, świadczy również fakt, że w Zintegrowanym Programie Operacyjnym Narodowego Planu Rozwoju znalazł się priorytet pn. ˝Rozwój turystyki˝, jako ważny element wspierający rozwój przedsiębiorczości i politykę zatrudnienia.

Ad 2. Dlaczego w programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝ nawet słowem nie wspomniano o znaczeniu tego rynku, podczas gdy we wszystkich krajach europejskich jest on jednym z filarów rozwoju gospodarczego i tworzenia nowych miejsc pracy?

Fakt, że w programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝ nie napisano wprost o znaczeniu turystyki, nie oznacza, że nie jest ona doceniana, o czym wspomniano już w odpowiedzi na pierwsze pytanie. Na podkreślenie zasługuje zwłaszcza rola turystyki w tworzeniu nowych miejsc pracy. Tak np. proponowane działania w Zintegrowanym Programie Operacyjnym Narodowego Planu Rozwoju - Priorytet ˝Rozwój turystyki˝ skupiają się na specjalistycznych szkoleniach pracowników w sektorze usług turystycznych.

Celem tych szkoleń jest podnoszenie kwalifikacji zatrudnionych oraz przekwalifikowania osób z nierentownych i zagrożonych sektorów gospodarki. Działania te realizowane będą przez wysokiej klasy system praktycznych szkoleń dla społeczności lokalnych, w szczególności osób z obszarów o dużym bezrobociu, niskim PKB i słabej infrastrukturze.

Resort planuje w tym zakresie udzielenie wsparcia zarówno pracownikom, jak i menedżerom poprzez szkolenia i doradztwo z zakresu:

• zarządzania zasobami ludzkimi, zintegrowanej komunikacji marketingowej w obszarze konferencji i kongresów,
• tworzenia produktu turystycznego i jego promocji, reklamy, public relations,
• informacji turystycznej, szkolenia w zakresie technik pozyskiwania konferencji i kongresów w bazach danych międzynarodowych, utworzenia wspólnie z uczelniami programów rozwoju i funkcjonowania informacji turystycznej,
• prezentacji oferty, negocjacji z biurami podróży, planowania i zarządzania, opracowywania biznesplanów, doskonalenia technik sprzedaży oferty w turystyce biznesowej, rozwoju kreatywnego myślenia,
• organizacji szkoleń za granicą (study tours) dla przedstawicieli ROT-ów i LOT-ów oraz biur podróży i hotelarzy dotyczących informacji turystycznej oraz funkcjonowania systemu promocji w wybranych krajach UE.

Ad 3. Czy szczegółowych warunków wobec obiektów hotelarskich, zawartych obecnie w rozporządzeniach ministra, nie powinien jednak regulować akt wyższej rangi, tj. ustawa? Czy decyzję należy nadal pozostawiać arbitralnym zapatrywaniom urzędników?

Jak już wspomniano na początku, uregulowania prawne dotyczące świadczenia usług turystycznych, w tym usług hotelarskich, zawiera ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (DzU z 2001 r. nr 55, poz. 579). Ww. ustawa w rozdziale 5 określa generalne przepisy dotyczące usług hotelarskich, natomiast przepisy szczegółowe zawarte są w akcie wykonawczym do tej ustawy, tj. rozporządzeniu ministra gospodarki z dnia 13 czerwca 2001 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (DzU z 2001 r. nr 66, poz. 665, DzU z 2002 r. nr 142, poz. 1190), co jest zgodne z obowiązującą techniką legislacyjną.

W ocenie ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej jednoznacznie i logicznie uzasadnione przepisy ustawy i rozporządzeń wykonawczych nie dają możliwości do uznaniowości, a co za tym idzie, nie stwarzają warunków do arbitralnych rozstrzygnięć przez ˝urzędników˝, w tym przypadku chodzi o przedstawicieli wojewody, przygotowujących odpowiednie decyzje administracyjne.

Ad 4. Czy z zawartym w programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝ postulatem o ˝Odbudowie kondycji ekonomicznej polskich przedsiębiorstw˝ nie kłócą się absurdalne niekiedy wymogi, stawiane przed polskimi właścicielami hoteli?

Należy zauważyć, że zasadnicze elementy wymagań odnoszących się do poszczególnych rodzajów obiektów hotelarskich, w tym objętych interpelacją hoteli i pensjonatów, są kontynuacją przepisów obowiązujących nieprzerwanie od 1985 r., zostały w praktyce hotelarskiej sprawdzone i były przez środowisko powszechnie akceptowane.

W ocenie ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej nie jest uprawniony pogląd, że wymagania kategoryzacyjne znacząco wpływają na kondycję ekonomiczną polskich przedsiębiorstw i przedsiębiorców świadczących usługi hotelarskie. Wymagania mają gwarantować właściwy poziom i dalszy rozwój usług hotelarskich. Mają one charakter minimalny, a przedsiębiorcy we własnym zakresie mogą poszerzać zarówno zakres świadczonych usług, jak i wzbogacać wyposażenie swoich obiektów.

Ad 5. Czy wśród przewidywanych przez rząd nadzwyczajnych i niekiedy kosztownych działań, mających na celu poprawę kondycji polskich małych i średnich przedsiębiorstw, znajdują się działania skierowane do branży turystycznej?

W polityce gospodarczej rządu, prezentowanej w najważniejszych strategicznych dokumentach, turystyka jest postrzegana w pierwszym rzędzie jako sektor mogący w istotny sposób wspomóc realizację ważnych programów rządowych. Szereg instrumentów stworzonych dla całej gospodarki służy również sektorowi turystycznemu. Minister gospodarki, pracy i polityki społecznej opracowuje program rządu wobec małych i średnich przedsiębiorstw i jest koordynatorem jego realizacji. System wspierania małych i średnich przedsiębiorców, instrumenty stymulujące eksport (turystyka przyjazdowa jest eksportem) w coraz większym stopniu są wykorzystywane przez firmy działające na rynku turystycznym, świadczące usługi turystyczne i im towarzyszące.

Bezpośrednie wspieranie przedsiębiorców realizowane jest za pośrednictwem Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP), 140 ośrodków Krajowego Systemu Usług (KSU) i Krajowego Systemu Innowacji (KSI), sieć Centrów Euro Info i Regionalnych Instytucji Finansujących, wykorzystujących środki budżetowe oraz programy pomocowe: Phare 2000 - Krajowy Program Rozwoju MSP, Phare 2000 - Spójność Społeczno-Gospodarcza oraz Phare 2002 - Regionalny Program Rozwoju Przedsiębiorczości.

W 2002 r. podjęto szereg inicjatyw programowych skierowanych do małych i średnich przedsiębiorców, których realizacja będzie kontynuowana w bieżącym roku. W celu ułatwienia przedsiębiorcom podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej w styczniu 2002 r. został przyjęty przez Radę Ministrów dokument pt. Założenia do pakietu ˝Przede wszystkim przedsiębiorczość˝, stanowiący jeden z elementów strategii gospodarczej ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝. Wiele rozwiązań zawartych w przyjętych dokumentach będzie szczególnie korzystnych dla firm małych, do których zalicza się większość firm branży turystycznej.

W celu ułatwienia przedsiębiorcom dostępu do zewnętrznych źródeł finansowania został rozbudowany istniejący system funduszy pożyczkowych i funduszy poręczeń kredytowych dla małych i średnich przedsiębiorstw w latach 2002-2006, nazwany ˝Kapitał dla przedsiębiorczych˝. Został on przyjęty przez Radę Ministrów w sierpniu 2002 r. Jest to oferta, z której będą mogły skorzystać firmy sektora usług turystycznych, których wielkość kapitału jak i rocznych obrotów z reguły nie stanowi przedmiotu zainteresowania sektora usług finansowych.

W celu ułatwienia dostępu przedsiębiorców do zamówień publicznych w grudniu 2002 r. kierownictwo b. Ministerstwa Gospodarki przyjęło dokument pn. ˝Zamówienia publiczne dla przedsiębiorczych˝. W ramach realizacji tego programu zostaną podjęte działania legislacyjne, szkoleniowo-doradcze oraz organizacyjno-informacyjne. Przedsiębiorcy otrzymają również wsparcie finansowe.

Podstawowym dokumentem określającym miejsce i rolę turystyki w polityce społeczno-gospodarczej państwa jest ˝Strategia rozwoju turystyki w latach 2001-2006. Rządowy program wsparcia rozwoju turystyki w latach 2001-2006˝, dokument przyjęty przez Radę Ministrów w kwietniu 2001 r. i zmodyfikowany we wrześniu 2002 r. Corocznie przygotowywana jest informacja o stanie realizacji zadań zapisanych w ˝Strategii...˝.

Ad 6. Program ˝Przede wszystkim przedsiębiorczość˝ zapowiada ułatwienia w funkcjonowaniu istniejących przedsiębiorstw w celu tworzenia nowych miejsc pracy. Jak do tych zapowiedzi mają się wymogi wobec obiektów hotelarskich, zawarte w rozporządzeniach? Czy rząd zamierza podtrzymywać istniejącą w tym zakresie sytuację?

Obecne uregulowania prawne dotyczące usług turystycznych, w tym dotyczące świadczenia usług hotelarskich, mają swoją historię. W okresie, kiedy nie obowiązywała jeszcze ustawa o usługach turystycznych, przepisy określające rodzaje i kategorie zakładów i obiektów hotelarskich stanowiły ˝ogólne standardy usług turystycznych˝ i mieściły się w zakresie kompetencji centralnych organów administracji rządowej do spraw turystyki. Podstawa ich wydania była niewystarczająca do ustalenia powszechnego obowiązku poddawania obiektów i zakładów hotelarskich zaszeregowaniu do określonego rodzaju i nadawania im kategorii. O zaszeregowanie takie występowali jedynie niektórzy przedsiębiorcy, a organy administracji nie dysponowały sankcją za nieprzestrzeganie przepisów określających wymagania dla poszczególnych rodzajów obiektów. Stan ten powodował, że na rynku funkcjonowały obok siebie obiekty używające nazw rodzajowych i oznaczenia kategorii na podstawie decyzji administracyjnej i takie, które nazw i oznaczeń kategorii używały bez decyzji i zwykle bez spełnienia wymagań - ze szkodą dla ich klientów i kontrahentów.

Uregulowana ustawą o usługach turystycznych sprawa treści wymagań kategoryzacyjnych jest wnikliwie monitorowana, a każda ich zmiana jest konsultowana ze środowiskiem zawodowym hotelarzy. Na bieżąco dokonywane są zmiany wymagań, zmierzające do eliminowania przepisów nadmiernie szczegółowych i nieefektywnych z punktu widzenia prowadzenia działalności gospodarczej w sferze usług hotelarskich, przy uwzględnieniu ochrony interesów klientów.

Zmiany wymagań kategoryzacyjnych powinny być jednak dokonywane z dużą ostrożnością, mając na względzie przede wszystkim ochronę interesów tych przedsiębiorców, którzy w oparciu o obowiązujące uprzednio przepisy urządzili swoje obiekty i nie mogą być narażani na kosztowne zmiany i przeróbki przed zamortyzowaniem poczynionych w tym zakresie inwestycji.

Zwracam ponadto uwagę, że od początku prac nad regulacjami działalności gospodarczej w sferze usług turystycznych wszelkie propozycje były szeroko konsultowane z turystycznym samorządem gospodarczym (branżą turystyczną), a w tym propozycje dotyczące usług hotelarskich. To właśnie Polskie Zrzeszenie Hoteli przygotowało w listopadzie 1996 r. pierwsze wymagania kategoryzacyjne dla hoteli, moteli i pensjonatów. Nastąpiło to jeszcze przed wejściem w życie ustawy o usługach turystycznych, a w kwietniu 1997 r. w ostatecznej wersji projekt został przedstawiony jako załącznik nr 1 do zarządzenia prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. W roku 1997 również Polska Federacja Campingu i Caravaningu współpracowała z administracją rządową przy redagowaniu ostatecznej wersji wymagań minimalnych dla campingów, pól biwakowych i domków turystycznych.

W przygotowywaniu aktów wykonawczych do ustawy, w tym rozporządzenia w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie, stworzone zostały warunki, aby reprezentanci branży turystycznej mogli przedstawiać swoje propozycje. Były one zgłaszane w formie pisemnej w postaci uwag do rozesłanych do stowarzyszeń turystycznych wstępnych projektów rozporządzenia oraz dyskutowane przy okazji spotkań z branżą. Wszyscy zainteresowani mogli zabrać głos w dyskusji nad ich kształtem, a propozycje były wnikliwie analizowane.

Z chwilą wejścia w życie ustawa o usługach turystycznych jest w sposób ciągły monitorowana. Informacje o stanie jej realizacji są pozyskiwane od wojewodów i uzupełniane przez Departament Turystyki. Pozwalają one na ocenę sytuacji na rynku usług turystycznych również pod kątem spełnienia wymagań i najczęściej występujących braków, a także trudności w ich spełnieniu przez przedsiębiorców (informacja nt. występujących braków w spełnieniu wymagań zawarta jest w załączniku).

Stałe monitorowanie realizacji zadań wynikających z funkcjonowania ustawy o usługach turystycznych inspiruje zmiany legislacyjne, mające na celu znoszenie barier hamujących rozwój przedsiębiorczości w Polsce, jak również gwarantuje skuteczniejszą ochronę interesów konsumenta.

W toku działań związanych z oceną funkcjonowania ustawy na bieżąco prowadzone są konsultacje z przedstawicielami turystycznego samorządu gospodarczego. W odpowiedzi na liczne głosy przedsiębiorców świadczących usługi turystyczne, wyrażające potrzebę zmiany niektórych postanowień ustawy, we wrześniu 2001 r. przystąpiono do prac nad jej kolejną nowelizacją. Przewidywane zmiany mają na celu usunięcie barier hamujących rozwój istniejących przedsiębiorstw i tworzenie nowych firm w sektorze turystycznym. Ograniczenie formalności polegać będzie przede wszystkim na zmniejszeniu obciążeń finansowych dla przedsiębiorców zarówno z tytułu opłat urzędowych, jak i z tytułu ponoszonych kosztów organizacyjnych związanych z postępowaniem administracyjnym.

W stosunku do przedsiębiorców świadczących usługi hotelarskie cel ten zostanie osiągnięty m.in. poprzez:

• wykreślenie upoważnienia ustawowego dotyczącego określenia przez ministra właściwego do spraw turystyki w drodze rozporządzenia wymagań dla poszczególnych rodzajów i kategorii obiektów i kategorii obiektów hotelarskich co do kwalifikacji personelu,
• wprowadzenie rozwiązania postulowanego przez przedsiębiorców inwestujących w nowe obiekty hotelarskie, polegającego na wydawaniu promesy zaszeregowania budowanego obiektu hotelarskiego do rodzaju i kategorii, co będzie pozwalało na prowadzenie niezbędnej na rynku turystycznym promocji obiektu już w okresie jego budowy i oddawania do eksploatacji,
• skreślenie z listy rodzajów obiektów hotelarskich pól biwakowych, dzięki czemu przedsiębiorcy zamierzający świadczyć usługi w tym zakresie nie będą zmuszeni ubiegać się o decyzje wojewody, a jedynie ograniczą się do zgłoszenia obiektu w gminie,
• wprowadzenie przepisu eliminującego obecną praktykę obchodzenia przepisów dotyczących używania nazw rodzajowych obiektów hotelarskich prawnie chronionych przez ich modyfikacje, wprowadzające klientów w błąd.

Powyższe zmiany uwzględniają m.in. opinię przedstawicieli Polskiego Zrzeszenia Hoteli jako organizacji reprezentatywnej dla branży hotelarskiej w Polsce, wyrażoną w trakcie konsultacji. Spowodują one złagodzenie wymagań kategoryzacyjnych i ułatwią, w warunkach złej koniunktury gospodarczej, prowadzenie działalności przedsiębiorcom świadczącym usługi hotelarskie w obiektach hotelarskich. Regulacje te powinny również ułatwić zwalczanie patologicznych przykładów nieuczciwej konkurencji, w szczególności przez przedsiębiorców nieposiadających odpowiednich decyzji o zaszeregowaniu obiektów do poszczególnych rodzajów i kategorii.

 Ad 7. Czy pan minister nie uważa za wskazane, aby wśród nowelizowanych pod kątem rozwoju gospodarczego ustaw znalazła się również ustawa o usługach turystycznych?

Ad 8. Czy minister gospodarki, pracy i polityki społecznej nie uznaje za zasadne dokonanie rewizji wymogów, zawartych w załącznikach do rozporządzenia ministra gospodarki z dnia 8 sierpnia 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (DzU 02.142.1190)?

Ad 9. Czy pan minister nie uważa za stosowne dokonanie takiej rewizji przy współudziale wyspecjalizowanych stowarzyszeń oraz Polskiej Izby Turystycznej, mając na względzie sytuację małych i średnich przedsiębiorstw oraz rolę, jaką spełnia przemysł turystyczny w gospodarce i tworzeniu nowych miejsc pracy?

Nowelizacja zarówno ustawy o usługach turystycznych, jak i przepisów wykonawczych do tej ustawy znajduje się w zaawansowanej fazie realizacji. Dla przygotowywanego rządowego projektu zmiany ustawy przyjęto jako podstawowe założenie ograniczenie tych wymagań stawianych przedsiębiorcom turystycznym, które mogą być pominięte bez zagrożenia podstawowego celu ustawy - ochrony klienta. Natomiast nowelizacja rozporządzenia w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie, prowadzona jest równolegle z pracami nad projektem ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych i wynika z realizacji postulatów branży hotelarskiej. Dotyczą one przede wszystkim pogarszającej się koniunktury na rynku usług turystycznych i hotelarskich, a także zmierzają do wyeliminowania wymagań mniej istotnych.

W odniesieniu do obydwu aktów prawnych przeprowadzono pogłębione konsultacje społeczne. Praktyka przeprowadzania tych konsultacji jest ściśle związana z aktualnie obowiązującą procedurą legislacyjną. Podmioty uwzględniane w ramach konsultacji społecznych to przede wszystkim wyspecjalizowane stowarzyszenia hotelarskie oraz stowarzyszenia przedsiębiorców działających w sferze usług turystycznych, stale współpracujące z ministerstwem przy pracach legislacyjnych dotyczących ich działalności.

Ad 10. Czy wymogi zawarte w wymienionych ustawach nie doprowadzą do bankructwa wielu jakotako dotychczas prosperujących małych i średnich firm związanych z branżą turystyczną i czy nie stoi to w sprzeczności z celami, jakie postawił sobie rząd w programie ˝Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca˝?

Sprawa treści wymagań kategoryzacyjnych jest wnikliwie monitorowana, a każda ich zmiana jest konsultowana ze środowiskiem zawodowym hotelarzy. Dokonywane zmiany wymagań zmierzają do eliminowania przepisów nadmiernie szczegółowych i nieefektywnych z punktu widzenia ochrony interesów klientów. Natomiast wprowadzanie wymagań nowych, podyktowane jest w pierwszej kolejności zmianami kulturowymi i rosnącymi aspiracjami społecznymi, a po drugie zmieniającą się technologią.

Nie można zgodzić się ze stwierdzeniem, że system standaryzacji (wymagań) w obecnym kształcie przynosi więcej szkody niż pożytku w zakresie świadczenia usług hotelarskich. Trudno oczywiście dokonać pomiaru tych szkód i pożytków, ale należy zwrócić uwagę, że obecny system standaryzacji jest szczególnie atrakcyjny dla przedsiębiorców małych, niezależnych, inwestujących w pojedyncze obiekty hotelarskie. Dzięki temu systemowi uzyskują one możliwość promowania swojego obiektu w zakresie jakości w stopniu porównywalnym z korzyściami, jakie przynosi wykorzystywanie znaku towarowego sieci hotelowych, ale nieporównywalnie taniej.

Polski system kategoryzacji odbierany jest jako ograniczenie przez duże korporacje, opierające się na ustalonej renomie swoich sieci hotelowych, dla których spełnianie niektórych wymagań naszego systemu wydaje się niepotrzebne, bowiem nie przynosi im dodatkowych, bezpośrednich korzyści marketingowych. Uwagi takich przedsiębiorców są także uwzględniane w pracach nad zmianami polskiego systemu kategoryzacji, jednak bez naruszania jego podstawowych założeń, wdrażanych od wielu lat.

Ad 11. Czy minister gospodarki, pracy i polityki społecznej orientuje się, jak wiele obiektów hotelarskich zostało już skontrolowanych pod względem wymogów zawartych w załącznikach do przytoczonego rozporządzenia i jak wiele z nich nie spełnia tych wymogów?

Minister gospodarki, pracy i polityki społecznej monitoruje realizację zadań wynikających z ustawy o usługach turystycznych, we współpracy z wojewodami. Wojewodowie jako organy właściwe w sprawach zaszeregowania obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów i kategorii wyposażeni są w szerokie uprawnienia kontrolne i w związku z tym mają dokładny obraz sytuacji istniejącej na rynku usług turystycznych (w załączeniu informacja nt. przebiegu procesu kategoryzacji, m.in. w zakresie spełniania wymagań niezbędnych do zaszeregowania obiektu do określonego rodzaju i kategorii).

Ad 12. Czy pan minister dysponuje danymi na temat liczby zatrudnionych w tych obiektach osób oraz symulacją efektów, jakie może przynieść stosowanie zbyt rygorystycznych wymagań, szczególnie wobec obiektów niższej kategorii?

Poniżej przedstawiam dane na temat liczby zatrudnionych w sektorze turystycznym, w tym w obiektach hotelarskich. Natomiast resort nie prowadzi żadnej symulacji efektów, jakie mogłoby przynieść stosowanie, zdaniem pana posła, zbyt rygorystycznych wymagań wobec obiektów hotelarskich.

Zatrudnienie w sektorze turystycznym

Sprawozdania Z-01 (przedsiębiorstwa duże i średnie). Uwaga: od 1999 r. są to przedsiębiorstwa zatrudniające więcej niż 9 osób.

W przypadku badania małych firm nie dokonuje się rozbicia na podgrupy, jak w przypadku badań dużych firm.

Sprawozdanie SOF wypełniają (nie co roku) stowarzyszenia, fundacje, organizacje społeczne, związki zawodowe, partie polityczne, związki pracodawców.

Ad 13. Czy niewielkie złagodzenie wymogów stawianych właścicielom obiektów hotelarskich, jakich skutkiem jest groźba bankructwa i upadku wielu firm, nie jest lepszym i mniej kosztownym dla budżetu państwa rozwiązaniem niż samo tylko uruchamianie systemu poręczeń kredytowych?

Złagodzenie minimalnych wymagań co do wielkości obiektu, jego wyposażenia, kwalifikacji personelu oraz zakresu świadczonych usług w stosunku do obiektów hotelarskich może spowodować zamiast poprawy kondycji ekonomicznej polskich firm, utratę ich konkurencyjności, co w konsekwencji będzie miało wpływ na konkurencyjność Polski i polskiej turystyki oraz może spowodować, że uzyskiwane efekty ekonomiczne doprowadzą do bankructwa. Nie ma to jednak ścisłego związku z funkcjonowaniem systemu poręczeń kredytowych, który ma na celu ułatwienie zaciągania kredytów bankowych przez tych przedsiębiorców, którzy posiadają zdolność kredytową (a co za tym idzie dobrą kondycję finansową), natomiast nie posiadają wymaganych zabezpieczeń.

Ad 14. Czy pan minister nie uważa, iż wymogi wobec właścicieli hoteli, zawarte w wymienionych przeze mnie ustawach, a w szczególności w załącznikach do rozporządzenia ministra gospodarki, nie zostały podyktowane dostosowywaniem polskiego prawa do prawa Unii Europejskiej, która pozostawia wypracowanie rozwiązań w dziedzinie turystyki w kompetencjach państw członkowskich i nie narzuca żadnych szczegółowych rozwiązań?

Podzielam opinię pana posła, iż poszczególne państwa tworzą swoje systemy krajowe, niekiedy różniące się od siebie w istotny sposób. Zapewne polski system kategoryzacji hoteli i pensjonatów zawiera elementy, które nie występują w innych systemach krajowych. Doświadczenia zagraniczne staramy się wykorzystywać w pracach nad zmianami polskiego systemu kategoryzacji, zwłaszcza w takich przypadkach, gdy określone rozwiązania są stosowane powszechnie. Z naszego rozeznania wynika, że nie istnieje i zapewne w najbliższej przyszłości nie powstanie jednolity system standaryzacji usług hotelarskich w Europie.

Ad 15. Czy pan minister nie sądzi, że jednym ze skuteczniejszych sposobów rozwiązania problemu bezrobocia osób odchodzących z rolnictwa powinien być rozwój usług turystycznych na szczególnie zagrożonych obszarach? Czy wobec przekwalifikowujących się rolników, nieposiadających wystarczających własnych zasobów finansowych na budowę infrastruktury turystycznej stawiane będą tak samo wysokie wymagania, jakie stawia się przed funkcjonującymi już obiektami turystycznymi?

Spójna polityka strukturalna rozwoju obszarów wiejskich i rolnictwa wspiera m.in. rozwój przedsiębiorczości i tworzenie pozarolniczych miejsc pracy poprzez rozbudowę bazy turystycznej, rekreacyjnej i gastronomicznej oraz przetwórstwa żywności i innych usług pozanoclegowych dla turystów, zwiększających dochody ludności wiejskiej, wprowadzenie nowych zadań do programów restrukturyzacji i modernizacji wsi, gwarantujących jednocześnie ochronę i promocję twórczości ludowej.

Szeroko rozumiany rozwój gospodarczy wsi jest głównym celem Programu aktywizacji obszarów wiejskich (PAOW). W programie tym na szczególne podkreślenie zasługuje dążenie do zwiększenia pozarolniczego zatrudnienia na obszarach wiejskich. Program jest współfinansowany kwotą 118,8 mln euro z kredytu Banku Światowego, a łącznie ze środkami krajowymi (samorządowymi, rządowymi i innymi) cały budżet wynosi 297,9 mln euro.

Kredyt ten zostanie wykorzystany na współfinansowanie m.in. następujących działań:

• rozwój sektora prywatnego,
• rozwój zasobów ludzkich,
• program zwiększania zatrudnienia poza rolnictwem,
• poprawa stanu edukacji na obszarach wiejskich,
• rozwój infrastruktury na obszarach wiejskich.

Program składa się z kilku komponentów, w tym m.in.:

Komponent ˝Mikropożyczki˝ przewiduje finansowanie mikropożyczek, jednorazowych dotacji na zakup środków trwałych oraz doradztwa z zakresu prowadzenia własnej pozarolniczej działalności gospodarczej dla mieszkańców gmin wiejskich, miejsko-wiejskich i miast do 15 tys. mieszkańców, którzy: (a) są bezrobotnymi pragnącymi rozpocząć pozarolniczą działalność gospodarczą, (b) prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą (np. osoby wykonujące pracę chałupniczą, osoby zajmujące się przetwórstwem płodów rolnych, rzemieślnicy, usługodawcy, handlowcy lub (c) są pełnoetatowymi rolnikami prowadzącymi gospodarstwo rolne do 3 ha przeliczeniowych. Komponent ma być wdrażany w ciągu 3 lat w pięciu województwach: zachodniopomorskim, małopolskim, kujawsko-pomorskim, warmińsko-mazurskim i podkarpackim.

Komponent ˝Aktywizacja kapitału ludzkiego˝ przewiduje m.in. pomoc bezrobotnym, znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej mieszkańcom wsi w podniesieniu własnych kwalifikacji czy przekwalifikowaniu się zawodowym.

W ramach Specjalnego Programu Akcesyjnego na rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich SAPARD realizowany jest temat ˝Turystyka rekreacyjna oraz turystyka specjalistyczna˝. Fundacja Programów Pomocy dla Rolnictwa ogłosiła przetarg na przeprowadzenie szkolenia zawodowego dla rolników i dla członków ich rodzin w zakresie prowadzenia usług turystycznych na obszarach wiejskich, w szczególności w odniesieniu do turystyki rekreacyjnej i turystyki specjalistycznej. Pod koniec br. planuje się w ramach programu SAPARD podjęcie inicjatywy pn. ˝Różnicowanie działalności na obszarach wiejskich˝, której głównym zadaniem jest wsparcie rozwoju przedsiębiorczości i rozwoju pozarolniczych miejsc pracy na obszarach wiejskich.

Należy także podkreślić, iż marszałkowie województw i starostowie powiatów posiadają niezbędne instrumenty, a także środki finansowe z Funduszu Pracy na wspieranie regionalnych i lokalnych rynków pracy. Szczegółowy opis możliwych do zastosowania instrumentów i zasad wspierania regionalnych i lokalnych rynków pracy zawiera ustawa z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.

Zgodnie z ustawą o usługach turystycznych usługi hotelarskie mogą być świadczone również w innych obiektach, jeżeli obiekty te spełniają minimalne wymagania co do wyposażenia, urządzeń sanitarnych i przeciwpożarowych oraz innych określonych odrębnymi przepisami. Wymagania minimalne co do wyposażenia dla innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie, w ocenie przedstawicieli wiejskich kwaterodawców, jakim jest Polska Federacja Turystyki Wiejskiej ˝Gospodarstwa Gościnne˝, nie są zbyt wysokie. Mają one gwarantować minimalny standard, natomiast ww. wymagania wynikające z przepisów odrębnych mają gwarantować bezpieczeństwo życia i zdrowia.

Ad 16. Czy nie jest absurdem podejmowanie przez komisje kontrolujące decyzji o zmianie zaszeregowania hotelu na niższe ze względu m.in. na takie kryteria, jak: jedno krzesło w pokoju zamiast dwóch, brak jednej lampki, brak długopisów itp., gdy skutkiem takich decyzji jest kilkumiesięczny przestój w funkcjonowaniu hotelu? Dla znacznej części małych firm decyzja taka oznacza bankructwo, a co za tym idzie - wzrost bezrobocia i zmniejszenie wpływów budżetowych z tytułu podatków.

Ad 17. Czy wymogi zawarte w przytoczonych przeze mnie rozporządzeniach nie są w przypadku obiektów niższej klasy zbyt sztywne? Czy nie należałoby wprowadzić nieco bardziej elastycznych zapisów, zwłaszcza jeśli chodzi o tak drobne sprawy, jak ilość lampek czy wieszaków w pokojach hotelowych?

Ad 18. Dlaczego pozwala się, by negatywna wobec obiektu hotelarskiego decyzja, której przesłanką są drobne, zupełnie nieistotne usterki, mogła doprowadzić do upadku firmy, spełniającej jednocześnie o wiele istotniejsze warunki, wymagane od obiektów o wyższej kwalifikacji?

Nie mogę podzielić opinii pana posła, iż brak np. jednego krzesła w pokoju czy jednej lampki powoduje zmianę kategorii hotelu z wyższej na niższą oraz że może spowodować ˝kilkumiesięczny przestój w funkcjonowaniu hotelu˝. Po pierwsze, przedstawiciele wojewody kontrolujący obiekty hotelarskie w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości czy braków, wyznaczają odpowiedni czas na uzupełnienie brakujących elementów wyposażenia. Na tę okoliczność wydawane są zalecenia pokontrolne, a nie - jak pan poseł przytoczył - decyzje administracyjne zmieniające dotychczasowe zaszeregowanie. A zatem nie ma takiej możliwości, aby ww. okoliczności mogły spowodować bankructwo przedsiębiorców czy być przyczyną wzrostu bezrobocia, a zwłaszcza być przyczyną zmniejszenia wpływów do budżetu państwa. Przy tej okazji pragnę zwrócić uwagę pana posła na fakt, iż usługi hotelarskie mogą być świadczone również w innych obiektach, jeżeli obiekty te spełniają minimalne wymagania co do wyposażenia. Zarówno obiekty hotelarskie, jak i inne obiekty, w których są świadczone usługi, muszą spełniać wymagania sanitarne, przeciwpożarowe oraz inne określone odrębnymi przepisami.

Ponadto uprzejmie informuję, iż wymagania zawarte w załącznikach do rozporządzenia określone są w sposób konkretny, niedający możliwości stosowania zasady uznaniowości w trakcie prowadzenia postępowania kategoryzacyjnego.

Jednocześnie informuję, iż przy okazji nowelizacji przedmiotowego rozporządzenia proponuje się obniżenie standardów, chociaż wydaje się, że jest to przedwczesne. Nasze działania w tym zakresie są po to, aby zachęcać przedsiębiorców do działalności gospodarczej w sferze usług turystycznych. Rynek i tak pokaże, że niezwykle istotny jest poziom i standard świadczonych usług.

Ad 19. Czy dopuszczenie swobody w ocenianiu i podejmowaniu decyzji, jaką w praktyce wykazują komisje podlegające wojewodom, nie rodzą podejrzeń o korupcjogenność?

 Ad 20. Czy brak szczegółowych zapisów regulujących zasadność i tryb podejmowania przez uprawniony organ decyzji w sprawie zarządzania - bądź niezarządzania - kontroli wybranych obiektów hotelarskich również nie jest korupcjogenny?

Ze względu na ˝ostre˝ (w pojęciu prawnym) zapisy w przedmiotowym rozporządzeniu i w załącznikach do niego w zakresie wymagań co do wyposażenia, kwalifikacji personelu oraz zakresu świadczonych usług nie jest możliwa swoboda w ocenie spełnienia wymagań bądź daleko, zdaniem pana posła, idące wydawanie decyzji obarczonych, skażonych wadami merytorycznymi. W większości województw ocen spełnienia wymagań dokonują zespoły oceniające, w skład których wchodzą kompetentni przedstawiciele wojewody, przedstawiciele samorządu gospodarczego i stowarzyszeń działających w sferze turystyki i hotelarstwa, a także przedstawiciele Państwowej Straży Pożarnej, Inspekcji Sanitarnej, administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego, posiadający stosowne uprawnienia. Natomiast kontrola obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie (wszystkich obiektów), z mocy prawa należy do rutynowych zadań wojewody.

Przedstawiciele wojewody mają prawo kontrolować, w zakresie swojej właściwości miejscowej, przestrzeganie wymagań w stosunku do wszystkich obiektów hotelarskich i innych obiektów w których są świadczone usługi hotelarskie. Jeżeli obiekt, pozostający poza ewidencją organu dokonującego kontroli nie spełnia wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany, lub minimalnych wymagań dla innych obiektów świadczących usługi hotelarskie, organ kontrolujący zawiadamia organ prowadzący ewidencję obiektu.

Dotychczasowe stosowanie przepisów ustawy o usługach turystycznych dotyczących świadczenia usług hotelarskich nasuwa następujące wnioski:

• podstawową barierą we wdrażaniu systemu standaryzacji obiektów hotelarskich jest niespełnianie przez przedsiębiorców hotelarskich wymagań wynikających z przepisów odrębnych - przede wszystkim wymagań prawa budowlanego, w tym brak dokumentacji budynków, pozwoleń na ich użytkowanie, książek obiektów i protokołów kontroli technicznych. W rozporządzeniu ministra gospodarki z 2001 r. stworzono dodatkowe możliwości dokumentowania stanu technicznego budynków, co pozwoli na przyspieszenie wdrażania systemu standaryzacji obiektów,
• nazwy rodzajowe i oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich są postrzegane przez przedsiębiorców hotelarskich jako duża wartość marketingowa, czego ubocznym skutkiem jest stosowanie niedozwolonych praktyk w zakresie nazewnictwa obiektów, wprowadzającego klientów w błąd co do ich rodzajów i kategorii,
• uzasadnione jest utrzymanie dobrowolnego systemu kategoryzacji, opierającego się na podziale obiektów na standardowe, korzystające z nazw rodzajowych prawnie chronionych i oznaczeń kategorii i innych, substandardowych, korzystających z innych nazw rodzajowych.

Należy również zauważyć, iż z punktu widzenia konkurencyjności polskiej oferty turystycznej na rynkach zagranicznych najistotniejsze jest samo funkcjonowanie wiarygodnego systemu standaryzacji usług, ułatwiającego klientom dokonanie świadomego wyboru rodzaju i kategorii obiektu, zgodnego z ich oczekiwaniami, oraz istnienie państwowego nadzoru nad bezpieczeństwem obiektów oferujących zakwaterowanie.

Prowadzone dotychczas nowelizacje uwzględniały również fakt, iż obniżenie wymagań może jednak działać na niekorzyść przedsiębiorców. W latach 70. branża hotelarska nie była przygotowana do świadczenia usług hotelarskich na odpowiednim poziomie. Również obecnie nie wszyscy rozumieją postępującą, coraz ostrzejszą konkurencję na rynku usług turystycznych, która wymusza oferowanie usług na coraz wyższym poziomie przy jak najniższej cenie. Przy otwartej gospodarce rynkowej, w przededniu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, nie mogą liczyć na sukces finansowy ci przedsiębiorcy, którzy kierują się zasadą odwrotną. Ponadto rynek i tak w sposób bezwzględny pokazuje, że niezwykle istotny jest odpowiedni poziom i standard usług. Warto również podkreślić, iż jedną z przyczyn relatywnie małego zainteresowania Polską jest stosunkowo niski standard bazy hotelowej i świadczonych w niej usług oraz wysokie ceny.

Minister
Jerzy Hausner

Warszawa, dnia 12 maja 2003 r.

źródło: Sejm RP, Interpelacje i zapytania poselskie

[hotelarze.pl]

Copyright © 2000-2008 Hotelarze.pl | Dodaj do Ulubionych | Redakcja | e-mail: redakcja@hotelarze.pl