hotelarze.pl   hotel.pl
  Turystyka   Hotelarstwo    Gastronomia Dzisiaj:  English  
HOTELARSTWO
Hotel
Marketing i sprzedaż
 
GASTRONOMIA
Gastronomia
Kelnerstwo
Kuchnia
Urządzenia gastronomiczne
 
TURYSTYKA
Turystyka
 
KSIĘGARNIA
Zapraszamy do księgarni
 
Pomoce naukowe-hotelarstwo
Hotelarz online - testy dla hotelarzy
Zadania praktyczne dla hotelarzy
Zadania i testy egzaminacyjne
DLA NAUCZYCIELI
Praktyki, Staże

Pomoce naukowe-gastronomia
Hotelarz online -testy z gastronomii
 
Pomoce naukowe-turystyka
Hotelarz online - testy z turystyki
Zadania praktyczne
Zadania i testy egzaminacyjne  
PRZEPISY PRAWNE
dot. obiektów hotelarskich
dot. ochrony przeciwpożarowej
prawo żywnościowe
 
KONFERENCJE, KONKURSY
Konferencje, szkolenia ...
Relacje z konkursów
 
TARGI
Targi turystyczne
Relacje z targów
 
ORGANIZACJE BRANŻOWE
Organizacje turystyczne
Organizacje kucharzy
 
EKSPERCI
Hotelarstwo
Gastronomia
ARCHIWUM WIADOMOŚCI
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
 

Jeśli pragniesz otrzymywać informacje o nowościach na stronie - podaj swój

 adres e-mail



Zapisz się
Wypisz się


Jeden z zaledwie czterech 7-gwiazdkowych hoteli na świecie The Beijing 7-star Morgan Plaza został oddany gościom tuż przed otwarciem Olimpiady w Pekinie. Goście zatrzymujący się w tym 48-piętrowym hotelu mają do dyspozycji teren o powierzchni prawie 10 ha, gdzie mogą znaleźć centra handlowe, modne apartamenty, najlepszą na świecie restaurację japońską, a nawet świątynię.

Liniowiec marzeń Queen Victoria - powstała w 2007 r., ale zanim to się stało, zbierano opinie osób podróżujących Queen Elizabeth i Queen Mary. To dwie siostry Viktorii - wszystkie należą do eleganckiej linii Cunard. Na statku o długości 294 metrów, szerokości 32 metrów i wysokości 55 metrów, znajduje się m.in.: okazałe lobby z dziełami sztuki, 8 restauracji i barów, kluby nocne, sale klubowe, teatr, kino, kasyno. Jest też SPA, fitness center, baseny i jacuzzi. Wszystko w pięknych, stylowych wnętrzach, które mają zapewnić jak najwyższą jakość wypoczynku. Na wycieczkowcu są atrakcje niespotykane na innych liniowcach, m.in. prywatne loże w trzypiętrowym Royal Court Theatre, pierwsze na świecie pływające muzeum, dwupiętrowa biblioteka z drewnianą boazerią, sześcioma tysiącami wolumenów z całego świata oraz pięknymi spiralnymi schodami, konserwatorium w stylu kolonialnym z fontanną tonącą w zieleni i ruchomym szklanym dachem, trasa do joggingu czy sekretna wiktoriańska alkowa. Na pokład liniowiec zabiera 2 tys. pasażerów. Oddaje im do dyspozycji ponad 1000 kabin. O ich komfort dba załoga licząca 900 osób. Najtańszy bilet na rejs kosztuje niecałe 1000 euro, najdroższy, np. dookoła świata, kosztuje ok. 8 tys. euro.

Podstawowym wskaźnikiem w hotelarstwie są zrealizowane, dzienne obroty każdego wybudowanego pokoju. RevPar jest otrzymywany z iloczynu współczynnika wynajmu pokoi (frekwencja = liczba sprzedanych pokojonocy / liczba pokoi x 100 %) i średniej ceny za pokój (ADR).
uwaga: RevPAR nie bierze pod uwagę dochodów z innych usług hotelu, takich jak restauracje, spa, przystanie, kasyna itp. Przykład:

- średnia frekwencja : 50,76%
- średnia cena w złotych za dobę
  hotelową: 237,83 zł,
- wskaźnik REVPAR wynosi: 120,73zł
 

Punkt rentowności działalności hotelarskiej (Lmin) - jest to minimalna liczba miejsc noclegowych lub pokoi jaką należy sprzedać, aby zapewnić pokrycie kosztów
Lmin = Ks/(c-kz)
Ks-całkowite koszty stałe; c-cena pokoju lub miejsca noclegowego; kz -jednostkowe koszty zmienne przypadające na jedno miejsce noclegowe lub pokój

Hotspot - to otwarty i dostępny publicznie punkt dostępu, umożliwiający dostęp do Internetu za pomocą sieci bezprzewodowej (WiFi). Hotspoty najczęściej instalowane są hotelach, restauracjach, centrach handlowych, na lotniskach, dworcach, szpitalach i uczelniach. Dzięki nim posiadacze przenośnych komputerów wyposażonych w kartę sieciową standardu 802.11 mogą podłączyć się do Internetu. Czasami usługa taka jest bezpłatna.

Marketing - najważniejszy cel:  dotarcie z właściwym komunikatem do właściwych osób za najniższą cenę.

M-Marketing (mobile marketing) - są to wszystkie formy realizacji strategii komunikacyjnych, wynikających z planu marketingowego, przy pomocy telefonu komórkowego i z wykorzystaniem jego możliwości. Do narzędzi M-Marketingu należą SMS-y, MMS-y i EMS-y - wiadomość głosowa, przetworzona elektronicznie. Usługi te zrobiły błyskotliwą karierę i są obecnie najchętniej wykorzystywane, głównie ze względu na swą prostotę i niskie koszty. M-Marketing można zastosować w serwisach informacyjnych, w konkursach konsumenckich czy w głosowaniu w konkursach.

Event - wydarzenie,  spotkanie (towarzyskie, mecz), zawody.
Event - rozumiemy jako każdą formę wydarzenia typu handlowego albo promocyjnego  o charakterze bardziej masowym, jak np. koncert.
Najważniejsze elementy dobrego eventu to: oryginalność, odwaga pomysłu i spójność projektu z komunikacją marki.

non-event - fiasko

Przepisy dot. obiektów hotelarskich

86/666/EWG
 (wersja robocza tłumaczenia) 

ZALECENIE RADY
z dnia 22 grudnia 1986 r.

dotyczące bezpieczeństwa pożarowego w istniejących hotelach

RADA UNII EUROPEJSKIEJ
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, a w szczególności art. 235 tego Traktatu,
mając na uwadze wniosek Komisji (1),
mając na uwadze opinię Parlamentu Europejskiego (2),
mając na uwadze opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (3),
a także biorąc pod uwagę co następuje:

Zważywszy, że nie we wszystkich Państwach Członkowskich, a także nie we wszystkich działających w nich hotelach istnieją zasady bezpieczeństwa pożarowego; a nawet tam, gdzie one istnieją, odpowiednie postanowienia bywają niekompletne i regulujące te sprawy przepisy są sformułowane niejednoznacznie, co utrudnia otrzymanie przejrzystego obrazu bezpieczeństwa pożarowego; nie zawsze są też w pełni przestrzegane:

Zważywszy, że w związku z gwałtownym rozwojem turystyki i podróży służbowych coraz więcej ludzi musi przebywać w hotelach Państw Członkowskich, różniących się od hoteli ich krajów pochodzenia; osoby te mają prawo do odpowiedniej ochrony w goszczącym je kraju i informacji o naturze i zakresie tej ochrony; bezpieczeństwo gości musi odpowiadać zasadom, jakich wymagają przepisy bezpieczeństwa stosowane w przypadku osób zatrudnionych;

Zważywszy, że chociaż dopuszcza się do pewnych różnic w typie lub konstrukcji hoteli w Państwach Członkowskich, można jednak ustalić minimalne standardy bezpieczeństwa pożarowego dla wszystkich hoteli; ich dostosowanie się do tego minimalnego standardu jest niezwykle istotne dla ich dalszej działalności, a gdzie jest to uzasadnione - zaleca się poddać podległe hotele okresowym kontrolom;

Zważywszy, że z powodów ekonomicznych, technicznych i architektonicznych pełne wprowadzenie zabezpieczeń przeciwpożarowych może wymagać czasu; stąd w celu osiągnięcia skuteczności w tej kwestii pożądane jest określenie terminu wykonania zabezpieczeń w rozsądnych granicach czasowych;

Zważywszy, że z punktu widzenia zabezpieczenia przeciwpożarowego na poziomie Wspólnoty nie istnieją ujednolicone przepisy dotyczące używania i stosowania materiałów przeciwpożarowych; nie usprawiedliwia to jednak stosowania przez Państwa Członkowskie środków, stwarzających jakiekolwiek bariery techniczne dla wymiany handlowej; przeciwnie, zabezpieczenia przeciwpożarowe w hotelach, przynajmniej w zakresie minimalnego standardu bezpieczeństwa muszą być pierwszym krokiem do przygotowania i promocji dalszego, obejmującego wszystkie kraje postępu w dziele harmonijnej współpracy na tym polu;

Zważywszy, że z powodów ekonomicznych i z punktu widzenia bezpieczeństwa turystów oraz osób podróżujących w jakichkolwiek innych celach z jednego Państwa Członkowskiego do drugiego, jest ważnym, aby promować obieg i rozpowszechnianie informacji na temat działań, chroniących hotele przed ryzykiem pożaru i dostosowanych do warunków danego kraju; do opracowywania i rozpowszechniania tego typu informacji została powołana specjalna, pełniąca w tej dziedzinie kluczową rolę Komisja;

NINIEJSZYM ZALECA PAŃSTWOM CZŁONKOWSKIM:
(1) Wobec faktu, że jak dotąd istniejące prawodawstwo poszczególnych krajów nie jest jeszcze dostatecznie przystosowane do wymagań niniejszych zaleceń, należy przedsięwziąć wszelkie dostępne środki w celu oparcia zabezpieczeń przeciwpożarowych w istniejących hotelach na zasadach wymienionych poniżej.
Cele i środki zapewnienia bezpieczeństwa w istniejących hotelach

1. Zastosowanie zabezpieczeń przeciwpożarowych w istniejących hotelach ma na celu:
1.1. Zmniejszenie ryzyka wybuchu pożaru,
1.2. Zapobieżenie rozprzestrzenianiu się ognia i dymu,
1.3. Zapewnienie bezpiecznej ewakuacji wszystkich obecnych w hotelu osób,
1.4. Umożliwienie podjęcia akcji służbom ratowniczym.

2. W celu osiągnięcia tych zamierzeń, wszystkie niezbędne zabezpieczenia winny być wprowadzone wraz z następującymi ustaleniami:
2.1. Bezpieczne drogi ewakuacyjne winny być dostępne, wyraźnie oznaczone oraz niezastawione,
2.2. Trwałość konstrukcyjna budynku w wypadku pożaru powinna co najmniej zapewnić czas na opuszczenie budynku przez wszystkich obecnych,
2.3. Obecność lub użycie materiałów łatwopalnych w ścianach, suficie czy pokryciu podłogi i dekoracji wewnętrznych powinna być maksymalnie ograniczona,
2.4. Całe wyposażenie techniczne i użytkowe (elektryczność, gaz, ogrzewanie itp.) powinno działać sprawnie i bezpiecznie,
2.5. Zainstalowane odpowiednie systemy alarmowe winny być utrzymywane w porządku,
2.6. Instrukcje przeciwpożarowe oraz plany pomieszczeń z zaznaczonymi drogami ewakuacyjnymi winny być umieszczone w każdym pomieszczeniu zajmowanym zwykle przez gości lub personel,
2.7. Środki gaśnicze (gaśnice itp.) winny być dostępne i utrzymane w dobrym stanie,
2.8. Personel winien być odpowiednio poinstruowany i przeszkolony.

3. Przy wprowadzaniu powyższych zasad w stosunku do podmiotów gospodarczych, zajmujących całość bądź część budynku, które pod nazwą hotelu, pensjonatu, karczmy, tawerny, motelu czy innego podmiotu podobnego przeznaczenia, zdolnych do zapewnienia tymczasowego zakwaterowania dla co najmniej 20 osób w celach komercyjnych, Państwa Członkowskie powinny wziąć pod uwagę zalecenia techniczne wymienione w Aneksie. Państwa Członkowskie mogą podejmować różne działania, również bardziej rygorystyczne niż określone w Aneksie, jeśli pozwolą one na osiągnięcie co najmniej porównywalnych wyników standaryzacji. W szczególności, jeśli żaden z warunków Aneksu z przyczyn ekonomicznych i technicznych (w tym sejsmicznych i architektonicznych), nie może być spełniony, przyjęte rozwiązania alternatywne muszą zapewnić całkowite minimum standardu bezpieczeństwa, zaprojektowanego do ustalenia w tym Aneksie.
Dla podmiotów mogących zaoferować tymczasowe zakwaterowanie w celach komercyjnych dla mniej niż 20 osób, Państwa Członkowskie winny podjąć najbardziej odpowiednie działania w celu zapewnienia im bezpieczeństwa w zgodzie z zasadami wymienionymi powyżej w punktach 1 i 2, z uwzględnieniem stopnia ryzyka pożarowego;

(2) Poddać hotele okresowym kontrolom w celu ustalenia zgodności z przepisami krajowymi opartymi na zasadach wymienionych powyżej

(3) Regularne informowanie Komisji o wszelkich działaniach podjętych w celu umożliwienia hotelom w poszczególnych krajach sprostania wyżej wymienionym. wymaganiom oraz wszelkich działaniach, które zamierzają one podjąć dla osiągnięcia celu w ciągu następnych pięciu lat. W ciągu sześciu miesięcy Komisja złoży do Rady raport na temat podjętych oraz proponowanych działań.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 grudnia 1986 roku.

W imieniu Rady
G. SHAW
Przewodniczący

___________
(1) OJ Nr C 49, 21.2.1984, str. 7
(2) OJ Nr C 262, 14.10.1985, str. 20; OJ Nr C 36, 17.2.1986, str. 155.
(3) OJ Nr C 248, 17.9.1984, str. 4.




ANEKS – DYREKTYWY TECHNICZNE

1. DROGI EWAKUACYJNE

1.1 Ogólne
1.1.1. Drogi ewakuacyjne muszą być wytyczone i rozmieszczone w taki sposób, aby wiodły bezpośrednio do ulicy lub przestrzeni otwartej na tyle dużej, aby pozwoliła ona ludziom na wyjście z budynku oraz umożliwiła im szybką i bezpieczną ewakuację pomieszczeń.
1.1.2. Drzwi, klatki schodowe, wyjścia i drogi do nich prowadzące powinny być oznaczone standardowymi znakami bezpieczeństwa, widocznymi w dzień i w nocy.
Dla tego celu powinno się użyć w szczególności wzorów oznaczeń podanych do wiadomości publicznej w standardzie ISO/DIS 6309.2 (11 grudnia 1985).
1.1.3. Drzwi, których w razie pożaru nie wolno używać osobom nieupoważnionym oraz drzwi nie dające dostępu do dróg ewakuacyjnych, jeśli nie są zazwyczaj zamykane, muszą być stale zamknięte lub posiadać system samozamykający oraz nosić odpowiednie oznakowanie standardowe.
1.2. Kierunek otwierania drzwi – blokowanie dróg ewakuacyjnych
1.2.1. Gdy tylko jest to możliwe, drzwi znajdujące się na drodze ewakuacyjnej powinny się otwierać w kierunku zamierzonej ewakuacji.
1.2.2. Drzwi kończące drogę ewakuacyjną zawsze powinny dać się otworzyć od wewnątrz przez osobę uciekającą z hotelu.
1.2.3. Obok drzwi obrotowych lub zasuwanych muszą być zainstalowane drzwi otwierające się zgodnie z kierunkiem zamierzonej ewakuacji.
1.2.4. Na drogach ewakuacyjnych nie mogą być rozmieszczone przeszkody (zapasy, meble itp.), grożące zakłóceniem ruchu bądź zwiększające ryzyko rozprzestrzenienia pożaru.
1.2.5. Na drogach ewakuacyjnych nie mogą być rozwieszane lustra, mogące wprowadzić mieszkańców w błąd, co do kierunku wyjścia.
1.3. Minimalna liczba klatek schodowych
1.3.1. Do ustalenia, czy istniejący hotel ma wystarczającą liczbę klatek schodowych, można użyć różnych kryteriów:
1.3.1.1. Albo całkowitą liczbę osób mogących przebywać w hotelu,
1.3.1.2. Albo odległość, jaką trzeba pokonać, aby dostać się do klatek schodowych.
1.3.2. Gdy zastosowanym kryterium jest liczba osób, hotele o dwóch lub więcej poziomach, z których każdy może pomieścić więcej niż 50 osób, muszą posiadać co najmniej dwie klatki schodowe.
1.3.3. Gdy zastosowanym kryterium jest dystans do pokonania:
1.3.3.1. Długość ślepych korytarzy nie może przekraczać 10 metrów,
1.3.3.2. Jeśli hotel posiada dwie lub więcej klatek schodowych, dystans potrzebny do ich osiągnięcia z któregokolwiek punktu drogi ewakuacyjnej nie może przekraczać 35 metrów.
1.3.4. Hotel istniejący w budynku o więcej niż trzech poziomach ponad ziemią winien być z zasady wyposażony w co najmniej dwie klatki schodowe.
1.3.5. W każdym przypadku należy przestrzegać zasady, w myśl której ślepe korytarze nie mogą liczyć więcej niż 10 metrów, a odległość do klatek schodowych nie może być większa niż 35 metrów.
1.3.6. Zewnętrzna klatka schodowa może być uznana za drugą klatkę schodową tylko wtedy, gdy zapewnia zadowalające warunki bezpieczeństwa.
1.3.7. Istniejące w hotelu klatki schodowe muszą być wystarczająco szerokie, by pozwolić na pomyślną ewakuację osób mogących przebywać w pomieszczeniach. Jednakże może się zdarzyć, iż konieczne będzie zainstalowanie dodatkowych klatek schodowych, by uczynić hotel bezpiecznym; każda z tych klatek powinna mieć co najmniej 0,80 metra szerokości.

2. CECHY KONSTRUKCJI

2.1. Konstrukcja istniejących hoteli musi posiadać następujące cechy:
2.1.1. Ognioodporność elementów nośnych odpowiednia do zapewnienia stabilności konstrukcyjnej całości budynku w wypadku pożaru przez wystarczającą ilość czasu;
2.1.2. Rozkład pomieszczeń stanowiący barierę dla rozprzestrzeniania się ognia i dymu, dla utrzymania dróg ewakuacyjnych dostępnymi i użytecznymi przez wystarczającą ilość czasu;
2.1.3. W ogólności, sytuacja musi być dostosowana do konkretnego przypadku w oparciu o minimalne wymagania wymienione poniżej.
2.2. Konstrukcja budynku
2.2.1. W budynkach posiadających nie więcej niż trzy poziomy nad ziemią, z wyjątkiem jednokondygnacyjnych budynków bez piwnic, czas ognioodporności (R) konstrukcji budynku nie może być krótszy niż 30 minut (R 30).
2.2.2. W budynkach posiadających więcej niż trzy poziomy nad ziemią, czas ognioodporności (R) konstrukcji budynku nie może być krótszy niż 60 minut (R 60).
2.3. Piętra
2.3.1. W budynkach posiadających nie więcej niż trzy poziomy nad ziemią, ognioodporność (REI) poszczególnych pięter nie może być mniejsza niż 30 minut (REI 30).
2.3.2. W budynkach posiadających więcej niż trzy poziomy nad ziemią, ognioodporność (REI) poszczególnych pięter nie może być mniejsza niż 60 minut (REI 60).
2.4. Obudowa klatek schodowych
2.4.1. W ogólności, klatki schodowe w istniejących hotelach mających więcej niż dwa poziomy nad ziemią, muszą być obudowane.
2.4.1.1. Ściany klatki schodowej muszą mieć czas ognioodporności (REI) nie krótszy niż 30 minut (REI 30).
2.4.1.2. Drzwi wiodące do klatki schodowej muszą mieć czas ognioodporności (RE) nie krótszy niż 30 minut (RE 30), posiadać mechanizm samozamykający oraz odpowiednie oznakowanie przypominające o konieczności ich stałego zamykania.
2.4.2. Jeżeli jedna klatka schodowa dochodzi do poziomów dostępnych dla ogółu oraz do piwnic, jej izolacja musi być zaprojektowana w taki sposób, aby odizolować piwnice od pozostałej części klatki schodowej.
2.4.3. Górna część każdej klatki schodowej musi posiadać świetlik lub okno oszklone szybą o powierzchni większej niż 1 m2, które jeżeli nie jest bezpośrednio dostępne, musi być wyposażone w urządzenie pozwalające je łatwo otworzyć z parteru.
2.4.4. Zabezpieczenie służbowych klatek schodowych dostępnych jedynie dla personelu zakładu, powinno być oparte na zasadach podobnych do stosowanych w wypadku klatek schodowych dostępnych dla ogółu.
2.5. Ściany działowe
2.5.1. W ogólności, ściany działowe sięgające od podłogi do sufitu, oddzielające pokoje hotelowe od dróg ewakuacyjnych, muszą mieć czas ognioodporności (REI) nie krótszy niż 30 minut (REI 30); prowadzące do nich drzwi muszą mieć czas ognioodporności (RE) nie krótszy niż 15 minut (RE 15).
2.5.2. W ogólności, konstrukcje (podłogi, ściany działowe sięgające od podłogi do sufitu, sufity), które oddzielają pokoje hotelowe i drogi ewakuacyjne od stref o wysokim zagrożeniu pożarowym, muszą mieć czas ognioodporności (REI) nie krótszy niż 60 minut (REI 60); ich drzwi dostępu muszą mieć czas ognioodporności (RE) nie krótszy niż 60 minut (RE 60) oraz muszą posiadać mechanizm samozamykający oraz odpowiednie oznakowanie przypominające o konieczności ich stałego zamykania.

3. POKRYCIA I DEKORACJE

3.1. Zachowanie się wewnętrznych pokryć i dekoracji w istniejących hotelach w wypadku pożaru nie powinno wywoływać szczególnych zagrożeń przyczyniających się do rozprzestrzeniania się ognia i wydzielania dymu.
3.1.1. Ten wymóg odnosi się w szczególności do takich składników terenu hotelu, jak:
3.1.1.1. Dróg ewakuacyjnych, zwłaszcza korytarzy, klatek schodowych czy przestrzeni otwartych takich jak hall;
3.1.1.2. Pomieszczeń dostępnych dla ogółu (w szczególności gości hotelowych), innych niż pokoje hotelowe.
3.1.2. Na obszarach podanych w punkcie 3.1.1. odnosi się to zwłaszcza do następujących pokryć i dekoracji:
3.1.2.1. pokrycia podłogi,
3.1.2.2. pokrycia i dekoracje ścian,
3.1.2.3. pokrycia i dekoracje sufitu.
3.1.3. Wobec faktu, że do tej pory nie ujednolicono metod testowania i klasyfikacji materiałów pod względem ich reakcji na ogień, minimalne wymagania w tym względzie w odniesieniu do wewnętrznych pokryć i dekoracji w istniejących hotelach powinny na razie być określane zgodnie z odpowiednimi przepisami, wydanymi w poszczególnych krajach.
3.2. Drogi ewakuacyjne
3.2.1. Klasyfikacje materiałów przedstawione w poniższej tabeli odnoszą się do minimalnego standardu bezpieczeństwa wymaganego dla wewnętrznych pokryć i dekoracji dróg ewakuacyjnych w istniejących hotelach:

<Miejsce na tabelę>

3.2.2. Przepisy poszczególnych krajów, do których odnosi się ta tabela, są następujące:
(a) Republika Federalna Niemiec - Standard DIN 4102, Część 1, Reakcja na ogień – materiały i części konstrukcyjne.
(b) Dania 1977 - kodeks budowlany,
(c) Francja - Zamówienie z 4 czerwca 1973 klasyfikujące materiały i części budowlane na kategorie w oparciu o ich reakcje na ogień oraz specyfikacja metod testowania (Journal Officiel de la Republique Francaise z 26 lipca 1973).
(d) Włochy - dekret ministerstwa z 26 czerwca 1984. Klasyfikacja i zatwierdzenie materiałów pod względem zapobiegania pożarom (Gazetta ufficiale della Repubblica Italiana No 234 z 25 sierpnia 1984).
(e) Holandia - Standard NEN 3883.
(f) Wielka Brytania - Standard BS 476, część 6, 1981 Testy produktów na rozprzestrzenianie się ognia. Standard BS 476, część 7, 1971 Powierzchniowe rozprzestrzenianie się ognia dla materiałów.
(g) Irlandia - 1. Standard BS 5867, 1972 Określenie wpływu małych źródeł zapłonu na tekstylne pokrycia podłogowe (metoda gorącej metalowej nakrętki), oszacowana zgodnie ze standardem BS 5287, 1976.)
2. Norma BS 5867, część 2, 1980 Wymogi zapalności – specyfikacje dla fabryk zasłon i firanek.
3. Norma BS 5852, część 1, 1979 Standard BS 5852, część 2, 1982 Metody testowania zapalności tapicerowanych kompozytów siedzeń przy źródłach ognia.
3.3. Pomieszczenia ogólnie dostępne z pominięciem pokojów hotelowych.
3.3.1. Jeśli pomieszczenie jest urządzone zgodnie z przepisami zawartymi w punkcie 2.5.2 wewnętrzne pokrycia i wystrój muszą być w większości wykonane zgodnie z przepisami państwowymi w zależności od przeznaczenia tego pomieszczenia.
3.3.2. Jeśli pomieszczenie nie jest urządzone zgodnie z przepisami zawartymi w punkcie 2.5.2 wewnętrzne pokrycia i dekoracje muszą być wykonane zgodnie przynajmniej z przepisami zawartymi w punkcie 3.2 dotyczącymi dróg ewakuacyjnych.
3.3.3. Dla pomieszczeń dostępnych dla ogółu, innych niż wymienione w 3.1.1., niezależne drogi ucieczki muszą być zgodne przynajmniej ze wszystkimi przepisami dotyczącymi dróg ewakuacji w hotelach, dostosowanych w każdym wypadku do okoliczności.

4. OŚWIETLENIE ELEKTRYCZNE

4.1.1. Główny system oświetlenia 1.1. Głównym systemem oświetlenia w zakładzie hotelowym musi być system oświetlenia elektrycznego.
4.1.2. Instalacje elektryczne w istniejącym hotelu muszą być zaprojektowane i rozmieszczone w sposób zapobiegający między innymi wybuchowi i rozprzestrzenianiu się ognia. Instalacja musi być uziemiona.
4.1.3. Punkt 4.1.2. ma dotyczyć także przypadku, w którym zaopatrzenie hotelu w elektryczność pochodzi ze źródła niezależnego.
4.2. Awaryjny system oświetlenia
4.2.1. Wszystkie zakłady hotelowe muszą być wyposażone w odpowiedni system awaryjnego oświetlenia, uruchamiany w momencie uszkodzenia głównego systemu oświetlenia.
4.2.2. Awaryjny system oświetlenia zakładu hotelowego musi być zdolny do działania przez okres wystarczający do ewakuowania wszystkich osób w razie uszkodzenia głównego systemu oświetleniowego.

5. OGRZEWANIE

5.1. Zasady ogólne
5.1.1. Ogrzewanie może być dostarczane zarówno z centralnego systemu ogrzewania, jak i z pojedynczo zamontowanych grzejników.
5.1.2. Instalacje grzewcze w istniejącym hotelu muszą być zaprojektowane i rozmieszczone w sposób zapobiegający między innymi wybuchowi i rozprzestrzenianiu się ognia.
5.2. Pomieszczenie bojlera. Kiedy efektywna wydajność grzejnika spalinowego wynosi 70 kW lub więcej, taki grzejnik musi być zainstalowany w osobnym pomieszczeniu:
5.2.1. to pomieszczenie winno być zaprojektowane i wykończone zgodnie z zasadami ujętymi w odpowiednich krajowych przepisach ustawodawczych;
5.2.2. Ściany pomieszczenia bojlera muszą posiadać czas ognioodporności (REI) co najmniej 60 minut (REI 60), drzwi muszą posiadać czas ognioodporności (RE) co najmniej 60 minut (RE 60); drzwi muszą posiadać mechanizm samozamykający oraz odpowiednie oznakowanie przypominające o konieczności ich stałego zamykania.
5.3. Zasilanie paliwami płynnymi i gazowymi.
5.3.1. Bez wpływu na zastosowanie przepisu 5.1.2., musi istnieć możliwość odcięcia dopływu do urządzeń grzewczych paliwa ciekłego bądź gazowego przez co najmniej jedno ręcznie obsługiwane urządzenie wyłączające [wyłącznik].
5.3.1.1.W przypadku pojedynczo montowanych grzejników, taki wyłącznik musi być ulokowany w pobliżu urządzenia.
5.3.1.2. Dla grzejników zespolonych, zamontowanych w pomieszczeniu bojlera, taki wyłącznik musi być umieszczony poza pomieszczeniem bojlera w łatwo dostępnym miejscu oraz musi być wyraźnie oznakowany.
5.3.2. Tam, gdzie przewód doprowadzający gaz obsługuje cały budynek, w którym znajduje się hotel, musi on posiadać co najmniej jeden ręcznie obsługiwany, wyraźnie oznaczony wyłącznik ulokowany w miejscu, gdzie przewód wchodzi do budynku.
5.3.3. Jeśli paliwo płynne jest składowane w pomieszczeniu, musi być ono tak zaprojektowane, by odpowiadało wymaganiom punktu 2.2 oraz powstrzymywało jakiekolwiek wycieki paliwa.
5.3.4. Ciekłe paliwa naftowe muszą być składowane na zewnątrz budynku.
5.4. Grzejniki montowane pojedynczo
5.4.1. Bez wpływu na zastosowanie przepisu 5.1.2., gdy użytkowanie grzejnika zamontowanego pojedynczo jest dozwolone w istniejących hotelach, muszą one być zamontowane w taki sposób, by nie dopuścić do jakiegokolwiek niebezpieczeństwa pożaru oraz by nie stanowić zagrożenia dla osób przebywających w pomieszczeniach.
5.4.2. Grzejniki montowane pojedynczo muszą być dokładnie, regularnie i fachowo obsługiwane, zaś instrukcje ich obsługi muszą być wyraźnie widoczne.

6. SYSTEMY WENTYLACJI

6.1. Jeśli istniejący hotel jest wyposażony w system wentylacji, muszą być podjęte środki między innymi w celu uniknięcia rozprzestrzeniania się poprzez przewody takiego systemu ognia, gorących gazów i dymu.
6.2. Systemy wentylacyjne muszą być wyposażone w ogólny wyłącznik umieszczony w łatwo dostępnym oraz wyraźnie oznakowanym miejscu.


7. URZĄDZENIA GAŚNICZE, ALARMOWE I OSTRZEGAJĄCE.

7.1. Ratowniczy sprzęt gaśniczy.
7.1.1. Ratowniczy sprzęt gaśniczy jest przeznaczony do zwalczania wybuchu pożaru i musi być odróżniany od bardziej wydajnego sprzętu gaśniczego przeznaczonego do kontrolowania rozprzestrzenionego pożaru, używanego głównie przez ekspertów od zwalczania pożarów.
7.1.2. Ratowniczy sprzęt gaśniczy ma się składać z przenośnych gaśnic oraz równoważnych zamontowanych urządzeń. Mają one być zgodne z odnośnymi przepisami lub standardami krajowymi, bądź, o ile to możliwe, z odpowiednimi standardami europejskimi.
7.1.3. Ratowniczy sprzęt gaśniczy musi być umieszczony na każdym piętrze blisko dostępów do schodów lub wyjść, na drogach ewakuacyjnych w odstępach nie większych niż 25 m oraz blisko stref szczególnego zagrożenia.
7.1.4. Ratowniczy sprzęt gaśniczy musi być łatwo dostępny i utrzymywany w dobrym stanie.
7.2. Alarm
7.2.1. Hotele mają być wyposażone w niezawodny akustyczny system alarmowy, którego dźwięk musi być odróżnialny od dźwięku telefonu.
7.2.2. Niezależnie od typu, działanie takiego systemu musi być dostosowane do cech konstrukcyjnych zakładu oraz musi w dobrym czasie ostrzec o niebezpieczeństwie osoby przebywające w różnych częściach hotelu.
7.3. Ostrzeganie
7.3.1. Musi być możliwe łatwe ostrzeżenie służb ratowniczych albo z telefonu publicznego, albo linią bezpośrednią, lub też innymi odpowiednimi środkami równoważnymi.
7.3.2. Procedura powiadamiania służb ratowniczych ma być widoczna, umieszczona w pobliżu miejsc, z których można dokonać powiadomienia.
W miejscu, gdzie w hotelu znajduje się telefon publiczny, ma być widocznie umieszczony numer telefonu i, jeśli to możliwe, adres służb ratowniczych.
7.4. Instrukcje dla personelu. Kierownictwo hotelu musi zapewnić, że:
7.4.1. W wypadku pożaru, personel hotelowy jest zdolny do poprawnego użycia dostępnego ratowniczego sprzętu gaśniczego oraz do uruchomienia systemów ostrzegawczych i alarmowych.
7.4.2. W wypadku pożaru, personel hotelowy musi być zdolny do:
7.4.2.1. Wypełnienia instrukcji przygotowanych dla jego pomocy,
7.4.2.2. Wspomożenia pomyślnej ewakuacji wszystkich mieszkańców hotelu.
7.4.3. Personel hotelowy ma uczestniczyć co najmniej dwa razy w roku w szkoleniach i ćwiczeniach dotyczących działania ratowniczego sprzętu gaśniczego, systemów ostrzegawczych i alarmowych oraz procedur ewakuacji, w pewnym stopniu związanych z prowadzeniem działalności hotelu (także sezonowej).


8. INSTRUKCJE BEZPIECZEŃSTWA

8.1. W hallu wejściowym hotelu:
8.1.1. Dokładne instrukcje działania na wypadek pożaru dla personelu i ogółu muszą być rozmieszczone w sposób widoczny.
8.1.2. Plan hotelu dla informacji drużyn ratowniczych ma wskazywać lokalizację:
- klatek schodowych i dróg ewakuacyjnych,
- dostępnych gaśnic,
- wyłączników instalacji gazowych i elektrycznych,
- jeśli istnieją, wyłączników systemu wentylacji,
- jeśli istnieją, tablic rozdzielczych systemów alarmowych i systemów automatycznego wykrywania ognia,
- jeśli istnieją, instalacji i stref szczególnego zagrożenia.
8.2. Na każdym piętrze:
Uproszczony plan rozkładu umieszczony w bliskości dostępu do piętra w hotelach posiadających dwie lub więcej kondygnacji powyżej ziemi.
8.3. W każdym pokoju hotelowym:
8.3.1. Widocznie rozmieszczone i dokładne instrukcje określające działania na wypadek pożaru; oprócz języka miejscowego instrukcje te dodatkowo muszą być napisane w językach obcych, w zależności od narodowości najczęściej odwiedzających hotel gości.
8.3.2. Instrukcjom tym mają towarzyszyć uproszczone plany pięter schematycznie ukazujące rozkład pomieszczeń w stosunku do dróg ewakuacyjnych, klatek schodowych i/lub wyjść.
8.4. Instrukcje mają w szczególności zwracać uwagę na zakaz używania wind w wypadku pożaru, z wyjątkiem specjalnie zabezpieczonych wind dla inwalidów.

[hotelarze.pl - 19.03.2004]

Hotelarz online - pierwsze w internecie testy dla każdego hotelarza.

Copyright © 2000-2008 Hotelarze.pl | Dodaj do Ulubionych | Redakcja | e-mail: redakcja@hotelarze.pl