hotelarze.pl   hotel.pl
  Turystyka   Hotelarstwo    Gastronomia Dzisiaj:  English  
HOTELARSTWO
Hotel
Marketing i sprzedaż
 
GASTRONOMIA
Gastronomia
Kelnerstwo
Kuchnia
Urządzenia gastronomiczne
 
TURYSTYKA
Turystyka
 
KSIĘGARNIA
Zapraszamy do księgarni
 
Pomoce naukowe-hotelarstwo
Hotelarz online - testy dla hotelarzy
Zadania praktyczne dla hotelarzy
Zadania i testy egzaminacyjne
DLA NAUCZYCIELI
Praktyki, Staże

Pomoce naukowe-gastronomia
Hotelarz online -testy z gastronomii
 
Pomoce naukowe-turystyka
Hotelarz online - testy z turystyki
Zadania praktyczne
Zadania i testy egzaminacyjne  
PRZEPISY PRAWNE
dot. obiektów hotelarskich
dot. ochrony przeciwpożarowej
prawo żywnościowe
 
KONFERENCJE, KONKURSY
Konferencje, szkolenia ...
Relacje z konkursów
 
TARGI
Targi turystyczne
Relacje z targów
 
ORGANIZACJE BRANŻOWE
Organizacje turystyczne
Organizacje kucharzy
 
EKSPERCI
Hotelarstwo
Gastronomia
ARCHIWUM WIADOMOŚCI
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
 

Jeśli pragniesz otrzymywać informacje o nowościach na stronie - podaj swój

 adres e-mail



Zapisz się
Wypisz się


Jeden z zaledwie czterech 7-gwiazdkowych hoteli na świecie The Beijing 7-star Morgan Plaza został oddany gościom tuż przed otwarciem Olimpiady w Pekinie. Goście zatrzymujący się w tym 48-piętrowym hotelu mają do dyspozycji teren o powierzchni prawie 10 ha, gdzie mogą znaleźć centra handlowe, modne apartamenty, najlepszą na świecie restaurację japońską, a nawet świątynię.

Liniowiec marzeń Queen Victoria - powstała w 2007 r., ale zanim to się stało, zbierano opinie osób podróżujących Queen Elizabeth i Queen Mary. To dwie siostry Viktorii - wszystkie należą do eleganckiej linii Cunard. Na statku o długości 294 metrów, szerokości 32 metrów i wysokości 55 metrów, znajduje się m.in.: okazałe lobby z dziełami sztuki, 8 restauracji i barów, kluby nocne, sale klubowe, teatr, kino, kasyno. Jest też SPA, fitness center, baseny i jacuzzi. Wszystko w pięknych, stylowych wnętrzach, które mają zapewnić jak najwyższą jakość wypoczynku. Na wycieczkowcu są atrakcje niespotykane na innych liniowcach, m.in. prywatne loże w trzypiętrowym Royal Court Theatre, pierwsze na świecie pływające muzeum, dwupiętrowa biblioteka z drewnianą boazerią, sześcioma tysiącami wolumenów z całego świata oraz pięknymi spiralnymi schodami, konserwatorium w stylu kolonialnym z fontanną tonącą w zieleni i ruchomym szklanym dachem, trasa do joggingu czy sekretna wiktoriańska alkowa. Na pokład liniowiec zabiera 2 tys. pasażerów. Oddaje im do dyspozycji ponad 1000 kabin. O ich komfort dba załoga licząca 900 osób. Najtańszy bilet na rejs kosztuje niecałe 1000 euro, najdroższy, np. dookoła świata, kosztuje ok. 8 tys. euro.

Podstawowym wskaźnikiem w hotelarstwie są zrealizowane, dzienne obroty każdego wybudowanego pokoju. RevPar jest otrzymywany z iloczynu współczynnika wynajmu pokoi (frekwencja = liczba sprzedanych pokojonocy / liczba pokoi x 100 %) i średniej ceny za pokój (ADR).
uwaga: RevPAR nie bierze pod uwagę dochodów z innych usług hotelu, takich jak restauracje, spa, przystanie, kasyna itp. Przykład:

- średnia frekwencja : 50,76%
- średnia cena w złotych za dobę
  hotelową: 237,83 zł,
- wskaźnik REVPAR wynosi: 120,73zł
 

Punkt rentowności działalności hotelarskiej (Lmin) - jest to minimalna liczba miejsc noclegowych lub pokoi jaką należy sprzedać, aby zapewnić pokrycie kosztów
Lmin = Ks/(c-kz)
Ks-całkowite koszty stałe; c-cena pokoju lub miejsca noclegowego; kz -jednostkowe koszty zmienne przypadające na jedno miejsce noclegowe lub pokój

Hotspot - to otwarty i dostępny publicznie punkt dostępu, umożliwiający dostęp do Internetu za pomocą sieci bezprzewodowej (WiFi). Hotspoty najczęściej instalowane są hotelach, restauracjach, centrach handlowych, na lotniskach, dworcach, szpitalach i uczelniach. Dzięki nim posiadacze przenośnych komputerów wyposażonych w kartę sieciową standardu 802.11 mogą podłączyć się do Internetu. Czasami usługa taka jest bezpłatna.

Marketing - najważniejszy cel:  dotarcie z właściwym komunikatem do właściwych osób za najniższą cenę.

M-Marketing (mobile marketing) - są to wszystkie formy realizacji strategii komunikacyjnych, wynikających z planu marketingowego, przy pomocy telefonu komórkowego i z wykorzystaniem jego możliwości. Do narzędzi M-Marketingu należą SMS-y, MMS-y i EMS-y - wiadomość głosowa, przetworzona elektronicznie. Usługi te zrobiły błyskotliwą karierę i są obecnie najchętniej wykorzystywane, głównie ze względu na swą prostotę i niskie koszty. M-Marketing można zastosować w serwisach informacyjnych, w konkursach konsumenckich czy w głosowaniu w konkursach.

Event - wydarzenie,  spotkanie (towarzyskie, mecz), zawody.
Event - rozumiemy jako każdą formę wydarzenia typu handlowego albo promocyjnego  o charakterze bardziej masowym, jak np. koncert.
Najważniejsze elementy dobrego eventu to: oryginalność, odwaga pomysłu i spójność projektu z komunikacją marki.

non-event - fiasko

HOTELARSTWO

Hotelowe węzły higieniczno-sanitarne
przystosowane dla osób niepełnosprawnych

Zenon BŁĄDEK

Hotelowe węzły higieniczno-sanitarne przystosowane dla osób niepełnosprawnych dzielą się na:

  • sprzężone z jednostkami mieszkalnymi, przeznaczonymi dla tej grupy użytkowników,

  • ogólnodostępne, działające jako wydzielone przy zespołach sanitarnych, obsługujące piony obsługowe hotelu (w zasadzie użytkowane wyłącznie przez gości niepełnosprawnych),

  • służbowe – występujące przy zespołach szatniowo-sanitarnych lub w rejonie stanowisk pracy w zakładach pracy chronionej.

Podział, ze względu na standard (kategorię), może wyrażać się w zasadzie tylko zróżnicowaniem wykończenia, zakresem zastosowanego wyposażenia pomocniczego, powierzchnią lub kubaturą. W każdym przypadku, bez względu na standard, układ funkcjonalny, parametry powierzchniowe, ergonomiczne, zastosowane wyposażenie podstawowe i pomocnicze powinny;

  • posiadać pełną sprawność użytkową,
  • zapewniać pełne bezpieczeństwo użytkownikom,
  • gwarantować komfort sanitarny,
  • zapewniać kameralność i intymność.

Higiena osobista osób niepełnosprawnych posiada wyjątkowe znaczenie. Obiekty hotelowe powinny być ze szczególną troską projektowane, wyposażane i utrzymywane, by czynności związane z przeprowadzaniem zabiegów higieniczno-sanitarnych nie były uciążliwe dla osób starszych i niepełnosprawnych.
Z reguły zakłada się, że czynności te są wykonywane s a m o d z i e l n i e - korzystając w niektórych sytuacjach z pomocy odpowiednich urządzeń wspomagających lub osoby towarzyszącej.

Do pomieszczeń higieniczno-sanitarnych zalicza się m.in. sauny, natryski, łazienki, ustępy, umywalnie, szatnie, przebieralnie i inne związane z utrzymywaniem czystości i porządku.

Zgodnie z przepisami pomieszczenia te powinny mieć wysokość w świetle co najmniej 2,5 m. W hotelach, motelach i pensjonatach dopuszcza się zmniejszenie wysokości do 2,2 m w świetle, w przypadku gdy pomieszczenia wyposażone są w wentylację mechaniczną wywiewną lub nawiewno-wywiewną.

Łazienki związane z jednostkami mieszkalnymi powinny być dostępne z przedpokojów, w których należy zapewnić odpowiednią powierzchnią manewrową. Ze względu na konieczność otwierania drzwi na zewnątrz pomieszczenia w.h.s. zaleca się stosować w łazienkach drzwi przesuwne, które nie angażują dodatkowej powierzchni przedpokoju. Światło otworu wejściowego powinno mieć wymiar min. 0,9 m (optymalnie 1,0 m). Węzły powinny być wyposażone w natrysk lub wannę, umywalkę, miskę ustępową oraz specjalistyczne wyposażenie pomocnicze (poręcze, uchwyty, krzesełka itp.).

Węzły ogólnodostępne w hotelach powinny mieć wejścia z dróg komunikacji ogólnej. Jeżeli liczba osób w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi (czasowy lub stały) na danej kondygnacji jest mniejsza od 10, dopuszcza się umieszczenie ustępu na najbliższej, wyższej lub niższej kondygnacji. W przypadku gdy w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi liczba osób jest mniejsza niż 10, dopuszcza się umieszczenie wspólnego ustępu dla kobiet i mężczyzn. W węzłach ogólnodostępnych powinna przypadać co najmniej jedna umywalka na 20 osób, co najmniej jedna miska ustępowa i jeden pisuar na 30 mężczyzn oraz jedna miska ustępowa na 20 kobiet. W pomieszczeniach z oknem i jedną kabiną należy zapewnić wentylację grawitacyjną lub mechaniczną, w pozostałych mechaniczną o działaniu ciągłym lub włączaną automatycznie.

Na kondygnacjach dostępnych dla o s ó b  n i e p e ł n o s p r a w n y c h , co najmniej jedno z ogólnodostępnych pomieszczeń higieniczno-sanitarnych powinno być przystosowane dla tych osób przez zapewnienie przestrzeni manewrowej o wymiarach co najmniej 1,5x1,5 m, stosowanie w tych pomieszczeniach i na trasie dojazdu do nich drzwi bez progów, zainstalowanie odpowiednio przystosowanej, co najmniej jednej miski ustępowej i umywalki, a także jednego natrysku, jeżeli ze względu na przeznaczenie przewiduje się w budynku takie urządzenia, zainstalowanie uchwytów ułatwiających korzystanie z urządzeń higieniczno-sanitarnych.
Dopuszcza się stosowanie pojedynczego ustępu dla osób niepełnosprawnych bez przedsionka oddzielającego od komunikacji ogólnej.

W zespołach odnowy biologicznej, rehabilitacyjnych, czy rekreacyjnych wydzielone kabiny natryskowe zamknięte, przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych, korzystających z wózków inwalidzkich, powinny mieć powierzchnię nie mniejszą niż 2,5 m2 i szerokość co najmniej 1,5 m oraz być wyposażone w wentylację mechaniczną wywiewną.

Posadzki w pomieszczeniach higieniczno-sanitarnych powinny zapewniać osobom niepełnosprawnym pełne bezpieczeństwo przed poślizgiem. Zaleca się stosowanie płytek ceramicznych z odpowiednim ryflowaniem lub szorstką fakturą. Unika się posadzek glazurowanych z połyskiem lub półpołyskiem. W miejscach lokalizacji natrysków należy przewidzieć łagodne zagłębienie posadzki, najlepiej bezprogowe, tak by nie stanowiło przeszkody dla osoby na wózku inwalidzkim. Kratka ściekowa z tak wykształconego brodzika powinna być zainstalowana w odległości minimum 30 cm od narożnika w celu umożliwienia wykonania szczelnego odpływu. Wpust stanowić może odwodnienie całego pomieszczenia, pod warunkiem wykonania odpowiednich spadków.

Natryski wyposaża się zwykle w odchylane lub nakładane krzesełka, które lokalizuje się na wysokości 50 cm. Siedziska są odpowiednio połączone w kombinacji użytkowej z poręczami oraz baterią. Forma i układ elementów wspomagających zależy od charakteru pomieszczenia i rodzaju zastosowanego wyposażenia. i urządzeń sanitarnych.

Uchwyty i poręcze powinny być mocowane na ścianach w sposób trwały i stabilny. Zakłada się, że w razie upadku osoby niepełnosprawnej przejmują one obciążenie równe trzykrotnej normalnej wadze ciała. Elementy te powinny być wykonane ze stali uszlachetnionej lub nierdzewnej, ewentualnie pokryte powłokami lakierniczymi, kształt i gabaryt odpowiednio uformowany, gwarantujący dobrą chwytliwość. Średnica powinna mieścić się w przedziale 2,6 do 4,0 cm. Wyposażenie to montuje w odległości minimum 6 cm od ściany lub innego stałego elementu. W niektórych rozwiązaniach elementy są stałe, w innych podnoszone lub doraźnie nakładane. Poręcz prosta (pozioma) ułatwia wstawanie i poruszanie się wzdłuż ściany. Poręcze kątowe dostosowane są do układu ścian i ubezpieczają użytkownika w dwóch i więcej płaszczyznach np. wokół stanowiska natryskowego lub wanny (w tym przypadku są one również potrzebne i pomocne osobom sprawnym, zwłaszcza starszym).
Optymalnym rozwiązaniem w hotelarstwie wydaje się system umożliwiający demontaż poręczy, pochwytów, czy siedziska w przypadku wykorzystywania w.h.s. przez osobę sprawną. Umożliwia to np. PRESSALIT MULTI SYSTEM (ProReha), który zapewnia elastyczną (zmienną) aranżację za sprawą przyściennego systemu prowadnic, po którym można swobodnie przemieszczać wyposażenie, a w przypadku potrzeby zdemontować.
Przy wannach należy przewidzieć uchwyty ułatwiające utrzymanie się w pozycji stojącej, wchodzenie oraz wychodzenie. Lokalizacja powinna być dostosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych samodzielnie wykonujących czynności podczas kąpieli

Wanny stosowane w jednostkach przystosowanych mają najczęściej wymiar 0,75x1,70x0,50 m. Odpowiada to średniej wewnętrznej długości od 1,40 do 1,50 m, która uniemożliwia kąpiącemu całkowite zsunięcie się do wody. Przednie obrzeże wanny powinno być tak wyprofilowane, aby dodatkowo służyło do podtrzymywania się. Wanna może tylko dwoma bokami przylegać do ściany. Zaleca się stosowanie dodatkowej powierzchni pomocniczej jako przedłużenie wanny w granicach 40-60 cm, która jest bardzo pomocna przy przesiadaniu się z wózka i służy do odkładania rzeczy osobistych i przyborów związanych z kąpielą. Armatura powinna być umieszczona na ścianie przylegającej do dłuższego boku wanny, między środkiem jej długości a końcem od strony nóg i na tyle zagłębiona w ścianie, by zawór czerpalny był wysunięty najwyżej 5 cm do wnętrza wanny. W ten sposób bateria jest łatwo dostępna i nie przeszkadza ani kąpiącemu się, ani osobie pomagającej. W ramach dodatkowego wyposażenia stosuje się przenośne krzesełko wannowe z podnośnikiem przystosowane do samoobsługi przez osobę niepełnosprawną. Urządzenie to ułatwia wejście do wanny, zanurzanie się w wodzie oraz transfer na wózek inwalidzki. Może być ono doraźnie wstawiane przez służbę piętrową do węzła higieniczno sanitarnego na życzenie gościa niepełnosprawnego. Wysokość obudowy wanny, która z reguły wynosi ok. 50 cm stanowi dla osób niepełnosprawnych istotną barierę techniczną trudną do przekroczenia. W hotelach o podwyższonym standardzie zaleca się stosowanie wanien obniżonych (zagłębionych w stropie). Dno powinno być płaskie i zabezpieczone przeciwpoślizgowo.

Wanna dla osób niepełnosprawnych to element wyposażenia umożliwiający nie tylko dokonanie zabiegów higieniczno-sanitarnych, ale również miejsce relaksu, wyciszenia, większej swobody ruchów. Biorąc jednak pod uwagę zróżnicowany stopień i rodzaj niesprawności – preferuje się w hotelarstwie stosowanie odpowiednio uformowanych i wyposażonych natrysków.

Umywalka powinna być tak uformowana, aby osoba niepełnosprawna mogła się oprzeć całą długością przedramienia na jej przedniej krawędzi. Front zazwyczaj profiluje się łukowo, w celu zapewnienia wygodnego użytkowania. Mocuje się ją na wysokości ok. 80-90 cm (zaleca się możliwość regulacji wysokości zawieszenia), a sposób montażu musi uwzględniać zwiększone obciążenie. Wolna przestrzeń do podjazdu wózka powinna wynosić 0,7 m. Korzystny jest płaski kształt umywalki umożliwiający głęboki dostęp. W celu podniesienia higieny użytkowania eliminuje się przelew ceramiczny.

Lustro powinno być wyposażone w mechanizm umożliwiający indywidualną regulację kąta odbicia. Mechanizm ten powinien być łatwo dostępny i prosty w obsłudze – nawet dla osoby z częściową niesprawnością kończyn górnych. Lustro z reguły jest zawieszane powyżej płaszczyzny umywalki na wysokości ok. 1,0 m od poziomu posadzki. Poziom wzroku osoby siedzącej na wózku inwalidzkim wynosi ok. 1,2 m. Ważnym elementem jest sposób oświetlenia strefy użytkowej przy umywalce – oprawy należy umieścić nad lustrem, na wysokości zapewniającej równomierne, rozproszone oświetlenie twarzy.

Miska ustępowa w układach optymalnych jest mocowana wspornikowo do ściany – jest to rozwiązanie korzystniejsze zarówno dla osoby niepełnosprawnej, jak i personelu obsługowego (porządkowego). Wysokość zawieszenia powinna być zbliżona do wysokości siedziska wózka inwalidzkiego i powinna wynosić ok. 50–54 cm. Dostosowanie poziomu miski ustępowe do odpowiedniej wysokości może nastąpić za pomocą dodatkowego cokołu, albo specjalnej nakładki. Miski ustępowe należy instalować w takiej odległości, by ich przednia krawędź była oddalona od ściany na której są mocowane o ok. 75 cm, a użytkownik wózka inwalidzkiego mógł równolegle zaparkować (osoba niepełnosprawna przesiada się na ustęp od strony bocznej). W tym celu należy zapewnić powierzchnię manewrową z boku miski o szerokości co najmniej 81 cm. Przy projektowaniu i wyposażaniu przystosowanego w.h.s. należy uwzględnić sposób transferu osoby z wózka i zagwarantować odpowiednie parametry wymiarowe. Poręcze i uchwyty mają przy tym bardzo istotne znaczenie. Zaleca się wykorzystywanie poręczy do instalacji bocznych przycisków związanych z urządzeniami spłukującymi oraz papiernic.

Armatura i osprzęt związany z urządzeniami sanitarnymi stanowią bardzo istotny element w formowaniu w.h.s. bez barier. Obecnie oferta rynkowa dysponuje bardzo bogatym zestawem specjalistycznego wyposażenia stworzonego pod kątem potrzeb tej grupy użytkowników.
Baterie łazienkowe przeznaczone dla osób niepełnosprawnych produkowane są w różnych rodzajach, w zależności od funkcji i przeznaczenia, wymienić należy tu zwłaszcza:

  • baterie umywalkowe ścienne jednouchwytowe o przedłużonym uchwycie,
  • baterie umywalkowe stojące z przedłużonym uchwytem i specjalnym systemem rączki natrysku,
  • baterie umywalkowe mieszaczowe,
  • baterie wannowo-natryskowe z termostatyczną regulacją wody,
  • baterie natryskowe podtynkowe z termostatyczną regulacją wody,
  • baterie bidetowe specjalne.

Obok podstawowego wyposażenia stosuje się specjalne zestawy, które stwarzają dodatkowe ułatwienia i posiadają zabezpieczenia uwzględniające ograniczoną sprawność manualną oraz spowolnioną reakcję ruchową. Do tej grupy należą m.in.;

  • urządzenia powodujące automatyczne zamykanie wypływu wody w przypadku pozostawienia nie dokręconego lub otwartego kranu,
  • osprzęt umywalkowy bezdotykowy,
  • osprzęt spłukujący bezdotykowy,

W przystosowaniu jednostek mieszkalnych, a w szczególności węzłów higieniczno-sanitarnych należy dążyć do zachowania uniwersalizmu funkcjonalno-użytkowego, gdyż jednostki te powinny również stanowić ofertę handlową dla gości sprawnych – zapewniając im pełen komfort użytkowy i estetyczny.
Armatura i specjalistyczny osprzęt mają szczególne zastosowanie w wydzielonych sanitariatach ogólnodostępnych urządzanych przy pionie gastronomiczno-żywieniowym, wielofunkcyjnym, czy odnowy biologicznej, w których duża przepustowość oraz anonimowość użytkowników wymuszają zastosowanie dodatkowych zabezpieczeń chroniących przed uszkodzeniem.

Bidet znajduje zastosowanie w hotelowych jednostkach mieszkalnych o podwyższonym standardzie, gdzie instaluje się go w bezpośrednim sąsiedztwie miski ustępowej (z prawej lub lewej strony). Stosuje się tutaj zazwyczaj bidet natryskowy lub inny zestaw urządzeń spłukujących.

Pisuary stosuje się w pomieszczeniach higieniczno-sanitarnych ogólnodostępnych, w których powinny być zawieszane na wysokości ok. 65 cm (licząc od posadzki do górnej krawędzi zbiornika pisuarowego) lub, przy obniżonej misce pisuarowej, na wysokości ok.40-45 cm. Zaleca się stosowanie poziomego ściennego uchwytu na wysokości ok. 120–130 cm, umożliwiającego wsparcie się osoby chodzącej z dysfunkcją kończyn dolnych, a przy obniżonej misce pisuarowej dwustronne poręcze zamontowane na wysokości 85 cm w rozstawie 70 cm. Urządzenie to powinno być automatycznie spłukiwane

Galanteria łazienkowa. Forma, zastosowany materiał, funkcjonalność oraz rozmieszczenie wszystkich elementów, wchodzących w zestaw galanterii, powinny uwzględniać pełną dostępność wynikającą z możliwości i zasięgu osoby siedzącej na wózku inwalidzkim, na muszli ustępowej, w wannie, na krzesełku, czy pod natryskiem. Istnieje możliwość, a nawet potrzeba łączenia niektórych funkcji np. na poręczy bocznej przy misce ustępowej można zawiesić papiernicę oraz przycisk spłukujący, przy wannie na poziomych uchwytach np. mydelnicę.

Osłony w strefie mokrej (przy natrysku i przy wannie) powinny być elastyczne, przesuwne, estetyczne i łatwe w utrzymaniu czystości. Nie należy stosować kabin szczelnie zamykanych lub trudno otwieralnych. Zaleca się górne zawieszanie osłon na prowadnicy zamocowanej tylko w ścianach bocznych (układ bez pionowych podpór).

Instalacja sygnalno-przyzywowa powinna być montowana zarówno w przystosowanych węzłach higieniczno-sanitarnych w części mieszkalnej, jak i przy zespołach ogólnodostępnych. Ma to na celu zwiększenie bezpieczeństwa użytkowników oraz zapewnienie komfortu samopoczucia. Oznakowanie tej instalacji oraz lokalizacja włącznika przyzywowego powinna uwzględniać możliwości zasięgu oraz percepcję gościa niepełnosprawnego. Włącznik powinien być dostępny na wysokości ok. 70-80 cm od posadzki. Punkt odbioru sygnału powinien być umieszczony w recepcji (także w piętrowym dyżurnym pomieszczeniu służbowym, jeżeli się takie przewiduje). By można było szybko zlokalizować w korytarzu hotelowym pokój, w którym uruchomiono instalację sygnalno-przyzywową, instaluje się czasami nad drzwiami dodatkowy punkt świetlny. Zła lokalizacja włączników lub niejednoznaczne określenie ich funkcji wywoływać może mylne sygnały, które w przypadku powtarzania się mogą prowadzić do lekceważenia wezwania.

Kliknij w zdjęcie aby zobaczyć powiększenie

schemat 1 schemat 2 schemat 3
Przykłady łazienek przy jednostkach mieszkalnych Przykłady w.h.s.  przy części ogólnodostępnej Przykładowe elementy wyposażenia w.h.s. przystosowanych dla  osób niepełnosprawnych

CIĄG DALSZY W PUBLIKACJI

 

 

 

[hotelarze.pl - 18.12.2004]

Hotelarz online - pierwsze w internecie testy dla każdego hotelarza.

Copyright © 2000-2008 Hotelarze.pl | Dodaj do Ulubionych | Redakcja | e-mail: redakcja@hotelarze.pl